Inhoudsopgave
BC Kimbria vierde op 12 september haar zeventigste verjaardag. De basketbalclub werd in 1955 onderdeel van de Rooms-Katholieke Sport Vereniging Kimbria waar ook voetbal, atletiek, handbal, volleybal, zwemmen en tennis gespeeld kon worden. Tijdens de oprichtingsvergadering in Hotel Du Chêne meldden zich direct tien jongens aan als lid. De eerste wedstrijden werden gespeeld in een zaaltje van de Papierfabriek, waarin als extra handicap op drie meter hoogte zware eiken balken hingen.
Tegenwoordig speelt BC Kimbria de thuiswedstrijden in de moderne Geusselt Sporthal. Zo’n 250 leden heeft de club, die spelen in zes senioren- en twaalf jeugdteams. Honderd potentiële leden staan nog op de wachtlijst. “Sinds de Nederlandse 3x3-basketballers een historische gouden medaille pakten op Place de la Concorde in Parijs tijdens de Olympische Spelen vorig jaar, zien we een toename van jeugd die graag wil basketballen”, vertelt co-voorzitter Ewoud Faas. “Op het eerste gezicht gaat het prima met de vereniging, maar we hebben ook grote zorgen.”
Ewoud doelt daarmee onder andere op het ontbreken van een kantine in de Geusselt Sporthal. Sinds maart van dit jaar is die gesloten en het vooruitzicht is niet dat de kantine weer snel opengaat. “We spelen hier tegen verenigingen uit het westen van het land. Die hebben drie uur in de auto gezeten en snakken naar een kop koffie. We moeten ze dan met het schaamrood op de kaken doorverwijzen naar McDonald’s.
“Hierdoor ontstaat er ook geen sociale verbinding”, vult Tim Adank aan, de andere co-voorzitter van de club. “Als de jeugd of de senioren hun wedstrijd hebben gespeeld, zijn ze er gelijk vandoor. Je krijgt er geen clubgevoel door.”
Piekmomenten
Hetzelfde geldt voor de trainingsfaciliteiten. Ewoud: “We kunnen niet alle trainingen in de Geusselt Sporthal plannen, daarom huren we bijna elk zaaltje in Maastricht voor onze teams. De gemeente zegt wel dat er genoeg sportaccommodaties zijn in de stad en dat klopt deels ook wel, maar als de één in Daalhof moet trainen en de ander in De Heeg ontstaat er natuurlijk geen verenigingsgevoel. Bovendien is er op vrijdagmorgen om elf uur of ’s avonds om tien uur plek genoeg, maar wie wil of kan er op die tijdstippen trainen? Op de piekmomenten is er echt niet plaats genoeg voor alle sportteams in Maastricht.”
Topjaren
Lambert van Lieshout (82) is nestor van de club en hoort het met lede ogen aan. Hij werd in 1961 lid en speelde tot zijn vijfenzestigste bij de recreanten. Hij maakte de tijd nog mee dat ze uit de sportzaal van de Papierfabriek werden gezet. “Maasvogels, de personeelsvereniging van de Papierfabriek, kreeg zoveel sportteams dat er voor ons geen plek meer was in de zaal. We hebben toen een tijd een buitensportaccommodatie gehad in de tuin van het buurthuis in de Hoogbrugstraat. Dat kun je je vandaag de dag niet meer voorstellen.”
Lambert heeft ook de sportieve topjaren meegemaakt. In het seizoen 1991/1992 speelde Kimbria Promotiedivisie. Dat is het op een-na hoogste niveau van het basketbal in Nederland. “Maar ook het kampioenschap in 1972/1973 vergeet ik nooit meer. In een rechtstreeks duel tegen BSW in Weert (de voorloper van het huidige BAL, red.) werden we kampioen en promoveerden we toen.” De meest bekende spelers die BC Kimbria heeft voortgebracht zijn Jos Wolfs (heeft gespeeld in de VS en is succescoach geweest in Nederland), Nino Vrencken (speelt in de BNXT bij Rotterdam) en Emy Hayford (speelt in Pittsburgh (VS).
Doorstroming stokt
‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’ is een bekend spreekwoord. BC Kimbria heeft die jeugd, maar niet de toekomst. “De doorstroming naar de senioren stokt”, vertelt Casper Stevens. Hij is al meer dan 30 jaar lid en tegenwoordig trainer bij de club. “We zien dat veel jeugdspelers rond hun 18e uit Maastricht vertrekken om elders in het land te gaan studeren. Dan ben je ze dus kwijt. Daarnaast is het aanbod om te sporten voor de jeugd in de loop der jaren veel groter geworden.”
Dag en nacht
Aan het enthousiasme van de vier heren en alle andere vrijwilligers binnen de vereniging zal het niet liggen. Ze zijn dag en nacht met de club bezig. Als bestuurders, als trainers, als vrijwilliger achter de schermen en als recreatieve spelers. “Maar ook wij zijn, net zoals vele verenigingen, altijd op zoek naar nog meer vrijwilligers en trainers”, zegt Ewoud. “Als de gemeente er nu eens voor zorgt dat de kantine in de Geusselt Sporthal weer opengaat, ziet onze toekomst er weer een stuk rooskleuriger uit. Want het zou toch enorm zonde zijn als een club die al zeventig jaar bestaat, het licht moet doven.”
