De gemeente kan het ook nooit goed doen

Inhoudsopgave

Leef Mestreech,

Vorige week maakte ik melding van een 'verdachte' motie. Jos Gorren (SAB) was een van de drie indieners van de motie 'afschaffen hondenbelasting in Maastricht'. Aangezien Gorren sinds een dik half jaar eigenaar is van Sem, vond ik dat wel heel verdacht. Toeval wil dat Sem ook mijn protégé is en dus stuurde ik hem op onderzoek uit. Op maandag kreeg ik al een uitvoerige terugkoppeling van Sem.

Mon amice Oscar,
Als protegé van jou mijn waarde vriend, heb ik mij verdiept in het gedrag van mijn baas inzake de motie omtrent het opheffen van de hondenbelasting. Mijn moto is: wat betaald dient te worden, dient betaald te worden. Als Sem de Shelty van de familie Gorren, wil ik niets anders dan openheid en transparantie. Tijdens mijn research ben ik op enkele opmerkelijke gegevens gestuit. De partij SAB heeft sinds haar oprichting in 2017 al in hun verkiezingsprogramma staan dat zij de hondenbelasting willen afschaffen ondanks het feit dat mijn baas toen geen hond had. Mijn voorganger genaamd Vriend, (dit schijnt de enige te zijn geweest die mijn baas had) ook een Shelty sheepdog, kwam in februari 2020 in het gezin Gorren en is helaas in mei 2024 overleden. Ondanks dit verlies heeft mijn baas de hondenbelasting niet opgezegd om de gemeente niet in de financiële problemen te brengen. Hij heeft dus een jaar lang betaalt voor iets dat hij niet meer had, maar nou komt dat wel vaker voor. Sinds 2020 betaalt hij plichtsgetrouw onafgebroken hondenbelasting. Amice Oscar, je ziet, ik heb mijn research zorgvuldig gedaan en mijn baas treft geen verwijt.

Met collegiale groet, Sem.

Overigens heeft de motie om de hondenbelasting af te schaffen het niet gehaald in de raadsvergadering van afgelopen dinsdag. Voorlopig zullen we daarom het onderzoek staken.

Sem heeft op een prima wijze het tegeltje gelicht in de zaak 'hondenbelasting'. Dossier gesloten.

Deze week werd me ook duidelijk dat de gemeente het nooit goed kan doen. Iedereen schreeuwt om iets te doen aan het hedendaagse vuurwerk, van compleet afschaffen tot vuurwerkvrije zones op speciale plekken. Het is tegenwoordig immers niet meer alleen het siervuurwerk en een flikkersterretje voor de kinderen. Het lijkt vandaag de dag wel oorlog tijdens oud op nieuw en vaak ook al weken ervoor. De gemeente heeft onlangs een vuurwerkverbod afgekondigd voor het terrein van Maasveld, een locatie waar mensen met een beperking wonen. Maar nu is het ook weer niet goed. De bewonersraad van Maasveld is namelijk niet te spreken over het eenzijdig opgelegde verbod. Ze vinden dat de bewoners van Maasveld zelf moeten kunnen beslissen over wat ze op hun terrein willen.

Als we dit doortrekken, moet de gemeente dus met alle bewoners van de stad in gesprek, want dan bepaalt een straat, buurt of wijk ook zelf of er een vuurwerkverbod komt. Ook al ligt er een ziekenhuis, zorgcentrum, opvangcentrum voor oorlogsvluchtelingen, natuurgebied of dierenasiel om de hoek. In Nederland hebben we het poldermodel uitgevonden, maar wat de bewonersraad van Maasveld wil, is polderen in het kwadraat.

Zoals jullie weten, ben ik een groot voorstander voor een algeheel vuurwerkverbod. Organiseer per gemeente een centraal georganiseerd vuurwerk. Ban het vuurwerk uit dat lijkt op oorlogsmateriaal. Ik schijt gelukkig niet in mijn broek op oudejaarsnacht, maar veel van mijn vriendjes wel. Dus onderstaande oproep spreekt voor zich. Ook goed voor het milieu trouwens.

Waar ik ook bang van werd, is de aankondiging in het gemeenteblad met de titel: 'Kennisgeving nieuwe aanvraag omgevingsvergunning, Via Regia 101 t/m 157 Constructie Balkons'. Mijn alarmbellen gingen gelijk rinkelen, want de woorden constructie en balkons roepen in Maastricht pijnlijke herinneringen op. Onze fotograaf ging een kijkje nemen en trof stutpalen aan onder de balkons aan de Via Regia. Toen ik die foto zag, werd ik nog banger, want je moet wel een echte waaghals zijn, wil je op deze balkons met z'n vieren op oudejaarsnacht het glas heffen. Mijn autocorrectie maakt van stutmateriaal iedere keer stuntmateriaal. Een voorteken? Met deze foto lijkt bungeejumpen plotseling kinderspel.

Dit stu(n)tmateriaal zal wel berekend zijn door experts, maar het ziet er uit als luciferstokjes.

En dan de raadsvergadering van afgelopen week. Volgens de fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren, Jules Vaessen, werd hij tijdens zijn betoog uitgelachen door wethouder Manon Fokke en enkele (top)ambtenaren. Hij diende daarom in klacht in bij burgemeester Hillenaar. De grote vraag is natuurlijk: waarom was Fokke aan het lachen en is de klacht dus ook gegrond? Als onderzoeksjournalist ben ik in deze case gedoken en kwam tot een opmerkelijke conclusie. Fokke valt niets te verwijten. Ze was namelijk Vaessen niet aan het uitlachen, maar mijn column van vorige week aan het lezen. Niet netjes van de wethouder natuurlijk om tijdens een betoog van een raadslid mijn column te lezen, maar wie moet er nu niet gniffelen om mijn wekelijkse spitsvondige teksten.

Deze week wil ik het ook even hebben over het woord 'narratief'. Dat hoor je het afgelopen jaar te pas en te onpas. In eerste instantie dacht ik dat het iets te maken heeft met vastelaovend: NARratief. Of is een narratief het tegenovergestelde van een aperitief? Dankzij de Domeinvergadering Economie en Cultuur weet ik dat ik die twee ideeën in de prullenbak kan gooien. Wethouder Frans Bastiaens heeft namelijk een toezegging gedaan om een narratief op te stellen die zowel de raad als de inwoners gevoel geeft waarom de ontwikkeling van de Campus van belang is. Een narratief blijkt een verhaal te zijn, dat gebeurtenissen, situaties of ontwikkelingen op een gestructureerde manier beschrijft en er betekenis aan geeft. Zucht... heeft u dit ook drie keer moeten lezen? Ik krijg de neiging om mijn wekelijkse proza vanaf nu een narratieve column te noemen. Ik schrijf namelijk gestructureerd en geef betekenis aan wat er in onze stad gebeurt. Verder klinkt het ook nog eens sjiek en sjoen.

Ik wil jullie ook nog even meenemen naar een motie van Volt tijdens de afgelopen raadsvergadering. Zij stellen volkomen terecht dat in Maastricht zo langzamerhand over overtoerisme kan worden gepraat. De stad zit met miljoenen bezoekers per jaar 'knatschvol'. Ik ben het volledig eens met het feit dat hier iets aan gedaan moet worden. Steden als Kopenhagen, Venetië of Barcelona geven het voorbeeld. Volgens de motie van Volt biedt een Maastrichtse variant van het Deense voorbeeld CopenPay kansen om gelijktijdig de klimaatdoelen te halen, de leefbaarheid te verbeteren en het imago van lokale horeca en culturele instellingen te versterken. Dat voorbeeld uit Kopenhagen beloont namelijk bezoekers die kiezen voor duurzame opties zoals fietsen in plaats van de auto, gebruik van openbaar vervoer, plantaardige maaltijden, langer verblijf en het helpen schoonhouden van de stad, in ruil voor voordelen bij attracties en horeca.

Van dat laatste zakt me dan weer de broek af. Een toerist komt niet om te werken naar Maastricht. Ja, er zullen best wel een aantal idealisten zijn die aan dit programma deelnemen. Maar ga je nu echt voor een korting in de horeca, de stad helpen schoonhouden? Je komt toch voor het 'vakantiegevoel' of 'dagje uit'. We kunnen beter stoppen met openen van nieuwe hotels en dagpassen aan toeristen uitgeven (tegen betaling) om de stad te mogen bezoeken. Aan de passen dan ook gelijk een maximum per dag verbinden. Maak het centrum auto-, bus-, brommer-, scooter- en fatbikevrij. Dat zijn pas concrete maatregelen.

Overigens als je voor het nuttigen van een plantaardige maaltijd voordeel krijgt bij attracties en horeca, noem ik dat discriminatie van de vleeseter. Als beloning voor het eten van groenvoer, mag je dan zeker met korting een kopie van de Aardappeleters bewonderen? Hou toch op met die onzin.

Met een kipkluifje kan ik de Aardappeleters wel vergeten in Maastricht.

Tot slot schotel ik jullie nog twee wiskundige sommetjes voor. Met dank aan onze collega's van RTV Maastricht en L1. Ik begin met de lokale tv-zender van Maastricht. Daar trof ik in een verhaal aan over de verhoging van de parkeertarieven in Maastricht per 1 januari. Ik citeer: "In de samenwerkingsovereenkomst tussen de gemeente en Q-Park staat dat de gemeente ook de tarieven voor de Q-Parkgarages en -terreinen vaststelt. Hier gaat volgend jaar in sommige gevallen weliswaar het tarief niet omhoog, maar kun je dan wel 1 of 2 minuten minder lang parkeren voor hetzelfde tarief."

Volgens mij gaat het tarief dan wel degelijk omhoog. Want voor dezelfde tijd in 2025, betaal in je 2026 meer. Ik adviseer de redactie van RTV Maastricht daarom dan ook om de basisschool rekenmethode De Wereld in Getallen te bestellen.

Het tweede sommetje komt er dankzij L1. Als ik bij collega Van der Linden achter in de osCAR zit, heeft hij de godsganse dag L1 radio opstaan. Alleen op zaterdagmiddag schakelt hij over naar WDR2 voor de live berichtgeving van de Bundesliga. Maar doordeweeks dus L1. Donderdagochtend hoorde ik daar een hele bijzondere commercial over adverteren op de radio bij L1. Een vriendelijke vrouwenstem bracht de volgende boodschap: 'Wist u dat 80 procent van alle Limburgers deze commercial hoort?'

Een snel rekensommetje leert dat dit dus 1.140.000 x 0,8 is oftewel 912.000 luisteraars! Ook hier adviseer ik de redactie de basisschool rekenmethode De Wereld in Getallen. Mocht dit getal overigens wel kloppen, dan adviseer ik mijn collega's Eberson, Goes, Ubags en Van der Linden om heel snel een radiozender te starten.