De partijposter is dood, leve de carnavalsposter

Inhoudsopgave

Als in Limburg de officiële carnavalsposter wordt onthuld, ontstaat er een ware run op de kantoren van De Limburger om zo'n poster te bemachtigen. Een oplage van 75.000 posters is binnen een mum van tijd weg. En dan zijn er ook nog tal van 'lokale' carnavalsposters, zeker in Maastricht. Wie in de aanloop naar carnaval door stad en land rijdt zal het weten: wij vieren carnaval. Achter duizenden ramen een uiting van trots op een stukje erfgoed dat fanatiek gekoesterd én geafficheerd wordt.

Wat 'we' ook omarmen is het uit Amerika geïmporteerde Halloween. Sommige buurten veranderen in waren spook-buurten. Kerstmis? Ook dat is een wedstrijdsje verplassen met kitsch-verlichting van de Action geworden. En als Oranje naar de EK of de WK gaat, - en we zijn zoals altijd favoriet tot aan de eerste aftrap - dan kleuren de straten Oranje.

Hoe anders is het met verkiezingen en zeker verkiezingsposters? Toen ik vroeger in Cadier en Keer woonde en daar een folderwijk had - toegegeven, inmiddels al weer meer dan 40 jaar geleden - zag je achter vele ramen de posters van de grote partijen CDA, PvdA, VVD, D66. Elke boer had al weken voorafgaand aan de verkiezingsdag grote borden in zijn weien staan. Altijd CDA natuurlijk. Het was duidelijk: 'We' gingen massaal naar de stembus en velen lieten zien waar ze voor stonden.

Burgers lijken anno 2025 geen interesse meer te hebben om zelf te 'posteren'. In Maastricht zijn alle ramen leeg. Twaalf dagen voor de verkiezingen is er niets van verkiezingskoorts te merken onder de burgers. Het feest van de democratie wordt niet meer openlijk beleden.

Voer wat sociologen wat de oorzaken kunnen zijn. Hebben de social media de partijposters overbodig gemaakt? Heeft de polarisatie in de samenleving ertoe geleid dat mensen niet meer openlijk laten blijken waar ze voor uitkomen? Is het de al lang geleden ingezette ontzuiling? De 'sociale druk' vanuit de zuil leidde er ongetwijfeld ook toe dat als mensen door een lokale partijbons gevraagd werden een poster op te hangen, ze dat plichtsgetrouw deden. Of is het omdat de kiezers nog zwevend het stemhokje ingaan dat ze überhaupt niet zouden weten welke poster ze zouden moeten ophangen?

Alle partijen doen nog braaf mee op alle vijftien officiële verkiezingsborden van de gemeente, die ergens in een warme loods al zijn voorgeplakt. Plakkersoorlogen, altijd wel goed voor een relletje, zijn er ook niet meer. Partijen kopen de zichtbaarheid in het straatbeeld commercieel in. Met driehoeksborden om de lantaarnpalen en op de reclamezuilen van de gemeente die her en der nog staan.

Het algemene beeld in de stad is dat er geen felgekleurde partijposters meer achter de ramen hangen. Geen grote koppen van Bontenbal, Wilders of Timmermans achter de ramen. En ook geen sanseveria's meer op de vensterbank.

De partijposter is dood, leve de carnavalsposter!