Inhoudsopgave
Het "gemeentelijk dominante monumentale" V&D-pand blijkt door warenhuis Hudson's Bay al beroofd te zijn van zijn monumentale waarde. Dat blijkt uit stukken die de gemeente openbaar heeft gemaakt op verzoek van de SP. Citaat: "Tijdens de komst van de vorige uitbater Hudson's Bay en ook nog iets daarvoor door V&D is de interne monumentale structuur zodanig aangepakt en gewijzigd dat er van bouwhistorische waarden nauwelijks nog sprake is." Hudson;s Bay zat van 2016 tot 1019 in het pand.

Uit de stukken die nu op grond van de Wet Open Overheid naar buiten zijn gebracht, blijkt dat de gemeente Maastricht verregaand heeft meegedacht met de ontwikkelaar van het nieuwe plan In de Lanscroon, dat nu klaar is voor de verhuur. Het gaat om vijftig huurappartementen.
Groen
Zo werd de gemeente onaangenaam verrast toe ze doorvroeg naar de toepassing van de zonnepanelen op het dak. De gemeente had - citaat - "de heersende gedachte dat men de zonnepanelen-eilanden zou omkaderen met daadwerkelijk groen." De ontwikkelaar zei dat alleen de hekken om de eilanden heen in groene kleur uitgevoerd zouden worden. Daarop bepaalde de welstands- en monumentencommissie "ter vergadering" dat de hekken om de panelen niet groen maar antraciet geverfd zouden moeten worden. Volgens de ontwikkelaar hebben de zonnepanelen "verse lucht nodig". Bovendien zou er een "zeer bewerkelijke bewatering" nodig zijn om het groen in stand te houden.

Schoorvoetend
Het is een van de vele voorbeelden die laat zien hoe de gemeente meebeweegt met de ontwikkelaar. Ook met betrekking tot de plaatsing van technische installaties op het dak is de gemeente bereid flexibel te zijn. Het ongenoegen komt in de stukken niettemin nog aan de orde: "De commissie kan schoorvoetend (cursivering, red.) instemmen met het gewijzigde voorstel."
Laadvermogen
Opmerkelijk is dat in de conclusie van de welstands- en monumentencommissie nog een keer kritiek doorklinkt. "Het dak heeft zijn architectonisch laadvermogen wel bereikt. Er kan niets meer bij."

Dak
Alles wat met het dak te maken heeft, hangt sowieso van vrijstellingen op de regels, kruimelregelingen en "maatwerk" aan elkaar. Dat geldt voor de gehele vierde verdieping die nieuw op het bestaande monument is gezet, maximale hoogte van de dakgoten en de dakterassen. Dat past allemaal niet in het bestemmingsplan.

Voor alles wat niet in het bestemmingsplan past, worden de uitzonderingen, de mogelijke vrijstellingen "maatwerk" toegepast, om uiteindelijk toch de door de aanvrager gewenste vergunning te kunnen verlenen.
Ook elders in de vrijgegeven stukken blijkt dat de gemeente heeft meegedacht. "Verder zijn er in samenspraak met de gemeente Maastricht een aantal wijzigingen doorgevoerd in de kwaliteit van het project, die hebben geleid tot een kostenreductie. Hierbij dient gedacht te worden aan: laten vallen kwalitatieve eisen ten aanzien van gegroepeerde installaties op het dakvlak naar plaatsing van installaties recht boven de aanwezige schachten. Van glazen liften naar geslopten liftinstallaties."

De gemeente rechtvaardigt haar keuzes door erop te wijzen dat niemand anders last heeft van alles wat wordt toegestaan. Zo wordt de vierde bouwlaag iets verder terug "set back" gebouwd dan de aanvrager in eerste instantie wilde. De xtra toe te voegen bouwlagen hebben "architectonisch gezien een tijdloze uitstraling en vanuit het openbaar zijn ze nauwelijks of niet zichtbaar."





