Inhoudsopgave
Aandacht. Alle lijsttrekkers, alle politieke partijen die meedoen aan de komende verkiezingen: ze snakken naar aandacht. En dus grijpt iedereen alles aan wat in zijn of haar macht ligt om in de media te komen, op sociale media een mooie 'post' te kunnen uitserveren. Kijk ons een kritisch zijn op het beleid in de stad. Kijk ons eens goed doen voor us sjoen Mestreech.
OPINIE
Een gelijk speelveld in de aanloop naar de verkiezingen is er niet. Er is verschil tussen kleine en grotere partijen, waar niks mis mee is. Er is ook een verschil tussen oppositiepartijen en coalitiepartijen die met name via hun wethouders de gemeentelijke PR-machine handig kunnen laten draaien. Voor de gemeente, maar daarbij tegelijkertijd ook voor zichzelf. En daarbij is er bepaald geen gelijk speelveld.
Kleine oppositiepartijen hebben vaak ook een kleine kas. Ze moeten woekeren met het budget om via betaalde advertenties in de aandacht te komen. En dus worden ze ook heel creatief om ook gratis publiciteit te krijgen. Elk actueel thema dat speelt in de stad wordt - al dan niet met hulp van chat-gpt - snel omgeschreven naar een raadsvraag. De Partij Veilig Maastricht wil voor de zoveelste keer dat de vlam van Minckeleers weer gaat branden. En stelt daar dus nu weer een raadsvraag over. En wat voor PVM geldt, geldt voor alle partijen. En dus regent het vragen. Alleen 50PLUS is wars van deze aanpak.
Grotere partijen hebben een wat ruimere kas en kunnen wat ruimer berichten sponsoren op social media. Kunnen zichzelf wat ruimer in de spotlights zetten. En daar is natuurlijk niks mis mee. Wie erin slaagt meer kiezers aan te spreken, meer leden te hebben, meer sponsoren te binden, meer raadszetels te hebben, die heeft uiteindelijk ook meer vrijwilligers die kunnen canvassen, meer budget om posters te kunnen laten drukken enzovoorts. Daar is niets oneerlijks aan.
Waar het iets meer wringt is bij de PR, de public relations, die de gemeentelijke machine kan ontwikkelen. Die PR is er voor de gemeente en wordt uiteraard betaald door de gemeente, maar de zittende wethouders kunnen er meer dan handig op meeliften. Als je vanuit het stadhuis iets moois voor de mensen bedacht hebt, dan zet je dat op een goed tijdstip (als er weinig ander nieuws is) in de markt en kun je maximaal aandacht krijgen. Volledig gefaciliteerd door de gemeente.
Pak als voorbeeld de Burgerbegroting. Het gezicht dat daaraan gekoppeld is, is dat van Manon Fokke. Ze is verantwoordelijk voor burgerparticipatie. En ze is lijsttrekker van de PvdA. Met de Burgerbegroting mag zij (het geld komt natuurlijk van de stad) 750.000 euro verdelen onder allerlei kleine initiatieven in de stad. Ze haalt er regelmatig de media mee, als weer eens een mural of een ontmoetingsbankje onthuld moet worden. Betere PR kun je natuurlijk niet hebben. Het slotevenement eind januari in het Theater aan het Vrijthof. Bam! Zo ga je de verkiezingen in. Allemaal mensen blij maken met voor hun gratis geld.
Fokke had dit jaar geluk dat er überhaupt nog een van de vijf categorieën in de burgerbegroting is waar de vraag groter was dan de pot geld. Uitgerekend bij Verenigingen is er voor 34.000 euro overtekend. Bij de andere categorieën hoeft niet meer gestemd te worden: het geld kan zo overgemaakt worden. De VVD vraagt zich nu af of er op die vier categorieën niet 34.000 euro is overgebleven die dan ook direct aan de Verenigingen overgemaakt kunnen worden. En dan hoeft er geen groots en duurbetaald 'slot-evenement' te komen. Wat de VVD niet zegt maar natuurlijk wel denkt: liever geen door de gemeente betaalde PR-show voor Fokke.
Hebben de liberalen - al zullen ze ontkennen dat ze Fokke dwars willen zitten - gelijk? Ja, natuurlijk. Vraag het aan Fokke zelf en ze zal in alle toonaarden - en misschien ook nog wel een beetje of misschien wel met heel veel verontwaardiging vanwege de de insinuatie - ontkennen dat ze doelbewust PR bedrijft via de Burgerbegroting. Ze is heilig overtuigd van haar missie om ook via de Burgerbegroting de burgerparticipatie te verbeteren. Dat is ook haar opdracht. Aan haar motieven kan ook niemand twijfelen, simpelweg omdat je niet tussen haar oren kunt kijken.
Hetzelfde geldt voor de jaarlijkse Kinderraad. Scholieren van diverse basisscholen vormen samen een jeugdige gemeenteraad die de echte gemeenteraad gaat adviseren. Hartstikke leuk natuurlijk. Maar wat schiet je er als gemeente nu echt mee op? Zou het echt helpen om straks meer kiezers naar de stembus te trekken? Zou het helpen om meer mensen te interesseren voor de lokale politiek? Fokke stuurt nu een heuse Raadsinformatiebrief, een RIB, naar de echte gemeenteraad. Met de deelnemerslijst van de Kinderraad. Lekker belangrijk: het is de Kindergartenschool of lokale democratie. De belgen zouden zeggen: Maastricht heeft andere katten te geselen.
En zo hebben veel activiteiten die nu gecommuniceerd worden altijd twee kanten. Zeker nu we op de verkiezingen aangaan. Een ton voor een kerststal die op TV uitgezonden wordt? Is een uitzending op nationale televisie waarin Maastricht genoemd wordt die ton waard? Of is het - althans dat had het moeten zijn - handige PR om 1500 mensen een leuk uitje te bezorgen. En zoals bekend: die 1500 gingen niet door, het werden 150 genodigden.
Wat te denken van het magazine TIM, Thuis in Maastricht. Een magazine dat er op initiatief van vooral de SPM en GroenLinks (Mark Mülders) kwam. Ja, natuurlijk willen oudere mensen ook graag op papier geïnformeerd worden over wat er allemaal mogelijk is in Maastricht, wat er allemaal leeft en speelt. Wedje maken dat de volgende TIM een week of twee drie voor de verkiezingen huis-aan-huis in de bus valt? De inhoud kennen we uiteraard niet, maar omdat de PR vanuit het stadhuis komt, zal die zeker te linken zijn aan alle goeds dat dit college voor elkaar heeft weten te boksen. Een mooi opgemaakt feel good-nummer. In de laatste TIM stonden 15 fotootjes van de burgemeester en de zes wethouders verdeeld over 32 pagina's. Tel maar na.
En tegen die achtergrond kun je natuurlijk ook kijken naar het lang gevreesde Ravijnjaar 2026. Dat bleek na de zomer als sneeuw voor de zon verdwenen. Het werd het Jubeljaar 2026. Ineens was er 85 miljoen euro over die voor allerlei mooie projecten gereserveerd werd. Ook hier geldt: uitstekend dat de stad investeert in de Bonbonnière en in Brightlands als nieuwe economische motor. Maar eerst jaren waarschuwen voor een Ravijnjaar en dan uitgerekend een half jaar voor de verkiezingen met de beste goed nieuwsshow ter wereld te komen, je mag er vragen bij stellen.
En dan rest er voor de oppositiepartijen niet meer dan vooral te claimen dat dankzij hun partij de Bonbonnière is gered. Dan kan het niet anders dan dat elk succes dat vanuit het stadhuis gedeeld wordt, vele vaders heeft.
Oh ja, de adviezen van de kinderraad van de afgelopen jaren? Meer speeltuintjes, meer groen, veiliger kunnen fietsen, minder plastic en graag een ruimte om met drones te kunnen vliegen.
Op 18 maart zullen we weten hoe Maastricht gestemd heeft.
Maurice Ubags
Van onze redactie
Van onze redactie
