Inhoudsopgave
Lijkt het voor de ‘neutrale toeschouwer’ op een doorsnee ondernemersbijeenkomst; Désirée Florie en Gerrit-Jan Meulenbeld van Maastricht-Bereikbaar weten wel beter. Na afloop van veel discussiëren en informeren over logistieke hubs en de (binnen)stad als een grote zero-emissiezone, zijn de twee communicatiespecialisten woensdagavond zichtbaar tevreden.
Door: Laurens Bouvrie
Bijna in koor zeggen ze in Brasserie Tapijn dat avonden als deze vroeger garant stonden voor uitspraken als ‘wij laten ons niet dwingen’ en werden onderwerpen als zero-emissie zones vooral gezien als ondernemers plagen. Schoenmode-ondernemer Léon Monfrance werpt zich op als een van de ambassadeurs voor een dieselvrije stad. “De tijd van niet mee willen doen is voorbij. Meegaan met de nieuwe tijd is een absolute must. Ik wil ook op het gebied van een zero-emissiestad wat moois achterlaten."
Brasserie Tapijn is woensdagavond 4 juni goed gevuld. Maastrichtse ondernemers, vertegenwoordigers van provincie en gemeente, gemeenteraadsleden en een aantal specialisten op het gebied van logistiek in het algemeen en logistieke hubs in het bijzonder zijn van de partij.
Grote afwezigen: de belangrijkste grote leveranciers aan horeca en detailhandel. Het zijn toch vaak hun vrachtwagens – zeker die met de loeiende koelaggregaten - die voor ergernis over lawaai en stank zorgen.
Duurzaamheid en leefbaarheid
Met moderator Simone van Trier begint de avond over vooral ‘hoe kunnen ondernemers door middel van logistieke hubs en andere collectieve vormen van leveren kosten besparen’. Bij de vraag van Van Trier: “Wie neemt bij dit onderwerp ook duurzaamheid en leefbaarheid mee in zijn overwegingen?”, krijgt de avond een kentering. Een handvol handen gaat de lucht in. Gert-Jan Meulenbeld zegt na afloop: “Jaren geleden ging bij dit soort vragen geen of misschien één hand omhooggestoken.”
Désirée Florie van het programmabureau Zuid-Limburg Bereikbaar weet het zeker: “Het is een enorm lange weg, maar dit zijn echt signalen dat ondernemers ook graag mee willen doen aan een schonere stad en minder hectisch en intensief vrachtverkeer.”
Die mening wordt bevestigd als Léon Monfrance aan het woord komt. Met verve pareert hij kritische opmerkingen met als insteek dat de ondernemer op kosten wordt gejaagd door het zero-emissie programma. En vooral ook – en daar heeft iedere ondernemer een hekel aan – gedwongen worden. Monfrance en later ook Jules Goossens van Regionaal Voedselsysteem Limburg en Ad van Bussel van JobAlliance weten ieder op eigen wijze het publiek duidelijk te maken dat het niet mee willen doen aan deze transitie gedoemd is een achterhoedegevecht te worden.
Goossens laat met een bekende statistiek nog eens zien dat het roer – zeker wat betreft het leveren van voedsel – om moet: “Voor een bord met 300 gram eten legt het voedsel een gemiddelde afstand van 33.000 kilometer af.”
Maurice Ubags
Maurice Ubags
