Inhoudsopgave
Op 14 november opende Gèr van Sint Fiet zijn slagers-delicatessenwinkel in de Nieuwstraat in het centrum van Maastricht. Aan het eind van de dag was hij stijf uitverkocht. Een schot in de roos voor de 64-jarige, die de derde generatie is in de slagersfamilie Van Sint Fiet. “Wat heerlijk dat we weer een keer in het Mestreechskunnen bestellen”, zeiden veel klanten.
Wie Van Sint Fiet zegt in Maastricht, zegt eigenlijk ‘de slager’. Bompa en bomma van Gèr begonnen dik 100 jaar geleden hun eerste zaak in de Hoogbrugstraat. Later verhuisden ze naar de Rechtstraat. De grondleggers van de slagersfamilie kregen vijf kinderen, waarvan er vier in het slagersvak rolden. De vader van Gèr, Twain, nam de zaak van zijn ouders over in de Rechtstraat. Iets wat Gèr ook zou doen in 1986. Er kwam nog een zaak bij Achter het Vleeshuis en een kortstondig uitstapje naar Antwerpen. Uiteindelijk werden – door verschillende omstandigheden – alle activiteiten door Gèr gestopt.
‘Snoepwinkel’
“Na een tijdje klopten mijn nichtjes bij mijn vader aan”, vertelt Gèr. “Ze vonden het zonde dat alle recepten verloren zouden gaan. Mijn vader haalde mij erbij en uiteindelijk resulteerde dat in het restaurant De Compleminte! van Sint Fiet in de Rechtstraat. De producten die daar voor de gerechten werden gebruikt, werden volgens die recepten gemaakt.” Ook deze zaak werd uiteindelijk overgenomen. Maar Gèr bleef niet stilzitten; aan de Watermolen opende hij een productiebedrijf waar het slagersambacht de boventoon voerde. Hij leverde vanuit die locatie de producten aan derden. “Daarnaast liep ik al heel lang met het idee om een ‘snoepwinkel’ te beginnen, de combinatie van zoet en hartig. Ik had mijn oog laten vallen op het pand in de Nieuwstraat waar vroeger de chocoladewinkel Leonidas zat. Helaas lukte het me nooit om die zaak te kunnen huren. Tot vorige maand, toen ik plotseling door de eigenaar van de vorige winkel werd gebeld of ik nog interesse had. In twee weken hebben we toen onze slagers-delicatessenzaak Compleminte van Sint Fiet ‘uit de grond’ gestampt. We zijn geen reguliere slager waar je bijvoorbeeld vers vlees kunt krijgen. We verkopen worsten- en saucijzenbroodjes, gehaktballen, patés, salades en verschillende vleeswaren zoals ‘sjink en ruikvleis’. Daarnaast ook vlaaien en taartjes. De ‘snoepwinkel’ met hartig en zoet dus.”
Uitverkocht
De zaak is op woensdag, vrijdag en zaterdag geopend. Meer dagen zit er voorlopig niet in. “De productie is simpelweg niet bij te benen”, zegt Gèr. “Nadat we de eerste vrijdag gelijk waren uitverkocht, ben ik ’s nachts gaan produceren voor de zaterdag. Ook de zaterdag was aan het eind van de dag uitverkocht. Dat hou je geen zes dagen in de week vol.” Op de vraag waarom hij dan geen personeel aanneemt, schudt hij moedeloos zijn hoofd. “Voor dit ambacht is bijna niemand meer te vinden. Ik ben al blij dat de 83-jarige Renée (Verstappen; red.) me nog steeds helpt en ook mijn partner Vivianne Rijnders.” Vivianne werkt al haar hele leven in het onderwijs maar helpt nu ook regelmatig mee in de zaak. “Het is echt een ambacht”, zegt ze. “Ik dacht: ‘saucijzenbroodjes maken, dat doe ik wel even, maar dat viel tegen. Je moet het echt leren.” Dat er flink geproduceerd moet worden, blijkt wel. Gèr: “In het eerste weekend was de verkoop al overweldigend en nog geen maand later konden we het subliem noemen met zeer tevreden klanten.”
Uitstervend ambacht
“Het is echt een ambacht”, benadrukt Gèr nog een keer. “Mijn bompa zei altijd dat het slagersambacht een ladder is. Je moet op de onderste trede beginnen. Dat betekent het poetsen en opruimen van de zaak. Vervolgens ga je iedere keer een trede verder. Soms moet je ook weer een trede terug als je die niet onder de knie hebt, maar de volgende trede moet je ook weer nemen, die mag je niet overslaan. En dan is het nog maar de vraag of je ooit de bovenste trede bereikt, want in het vak leer je iedere dag. De jeugd van vandaag heeft daar geen interesse meer in. Daarom zie je ook steeds meer slagerijen verdwijnen. Ooit waren er in de Rechtstraat alleen al vijf slagerijen. Tegenwoordig is in het centrum alleen nog Slagerij Franssen in de Sint Pieterstraat en staat Slagerij Doeleman twee keer per week op de Markt. We zijn echt een uitstervend ambacht.”
Nog vele jaren
Op de vraag waarom iemand die bijna de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, nog een nieuwe zaak begint, is het antwoord van Gèr heel simpel: “We zijn van huis uit gewend dat werken heel gewoon is. Mijn bomma en bompa hebben tot ver achter in de 80 jaar gewerkt. Mijn vader tot zijn 87ste en mijn moeder zelfs tot haar 90ste. Hoe vaak zij niet tegen mij heeft gezegd: ‘Wat ben ik blij dat ik je nog mag komen helpen in de zaak’. Dus ik denk dat ik ook nog wel de nodige jaartjes door zal gaan.”
Van onze redactie
