Inhoudsopgave
Hawt geer ouch neet vaan de kaw? Iech in edergeval neet. Wie dat kump weet iech neet meh iech höb ’t dèks kaajd en weet neet wie iech ’t werm moot kriege. Zouw dat aon de pille veur de blooddrök ligke, höb iech miech al ‘ns aofgevraog. Door die pille geit d’ne blooddrök umlieg en dat zouw wel ‘ns de reie kinne zien tot’ste ’t kaajd höbs. De rès vaan de femilie ammeseert ziech in edergeval mèt mien kaw. “Zuug häöm dao noe weer zitte mèt zien sjäöpke um”, weurt daan lachend gezag. Iech höb sins e tiedsje e ves dat aon de binnekant ’n sjaopevach heet en dat iech miestal saoves aondaon es iech thoes veur d’n tèllevisie zit. Dat is behagelek en dao geit ’t toch mer um.
Noe waors ’t roond de aofgeloupe keersdaog kaajd. Wie kaajd ’t waors voolte veer wie veer goonsdagaovend nao de nachmès ginge. Gelökkeg had pestoer Mattie de kachel aongestoke want wie heer euver de ruuster vaan de kachel leep wapperde zien kazuifel door de werm loch die opsteeg. Dat waors ‘ne mètvaller. ’t Waors aongenaom en wie de hermenie begós te speule woort ’t nog aongenaomer. Iech had ’t neet kaajd meh zelfs aongenaom. Ierste keersdaag woort d’n oto genome um nao de kinder touw te goon, dus dat veel ouch mèt.
Vreuger voonte veer ’t sjiek es ’t kaajd waors. Zeker es ouch nog ’n laog snie veel en veer op sjaol, in ’t speulkerteer, kóste slebrikke. Op sjaol woorte daan lang slebrikke gemaak um zoe wied meugelek te kinne sjievele. De maakdes ‘ne lange aonluip en daan e klein spungske um op de slebrik terech te koume. Inkel jonges bij miech op sjaol waore dao bezunder good in, echte sportmennekes. ’t Sniet evels neet mie, dus die slebrik is nostalgie gewoorde. Is dat noe ’t gevolg vaan de opwerming vaan de eerde?
Op twiede keersdaag kaome op d’n tèllevisie de ierste beriechte vaan lui die ’t nudeg voonte um de sjaatse oonder de binde en d’n ierste marathon op natuur ies te sjaatse. Iech kin miech veurstèlle tot de Frieze al e bitteke zenewechteg beginne te weure. ’t Is ouch al lang geleie (1997) tot de kreet “it giet oan” te hure waors en tot in ’t duuster vaan de nach de ierste sjaatsers op weeg ginge. ’t Mieste is miech bijgebleve de zwart-wit beelde vaan ‘nen elfstedentoch in 1963 wie Renier Paping nao 10 oor en 59 menute euver de striep kaom. Dat geziech vaan dee mins vergitste noets mie. Wat had dee ’t kaajd. Es iech dao aon dink sjroevel iech miech noe nog.
Iech weet ouch tot aoventouw kaw nudeg is. De natuur heet dat nudeg um van verkierde dinger aof te koume en nui dinger tot bleuj te laote koume.
En wie iech dit aon ’t sjrieve waor kaom de zon alweer veurziechteg oet.
Jan Janssen