Inhoudsopgave
Het Maastrichtse ziekenhuis is nu een van de grootste werkgevers in de stad en een 'bedrijf' waar bijna één miljard euro in omgaat. Een ziekenhuis dat er niet zou zijn geweest als Elisabeth Gruyters niet in 1837 was gestart met een congregratie die zich richtte op verpleegkundige zorg voor de armen in Maastricht.
Die congregratie, in Maastricht bekend als de Zusters onder de Bogen bestaat nog steeds, maar telt nog maar 20 Nederlandse zusters, die bovendien een gemiddelde leeftijd van 93 jaar hebben. Gelukkig krijgen die zusters hulp uit het buitenland. Indonesische zusters en zusters uit de Filipijnen runnen tegenwoordig deels de congregatie. Vier zusters onder de Bogen werden maandag, op de Internationale Dag van de Verpleging in het zonnetje gezet. Ze spraken in het MUMC+ met verpleegkundigen uit het ziekenhuis over hun vak, de oorsprong en betekenis voor Maastricht en het werk van Elisabeth Gruyters.
Tijdloos
De Zusters onder de Bogen werkten lange tijd in het ziekenhuis Calvariënberg en tot 1982 in het ziekenhuis Annadal. Na het afscheid werden de werkzaamheden van de zusters overgenomen door leken, verpleegkundigen in wat we nu kennen als het MUMC+ ziekenhuis. Hoewel de zorg ingrijpend is veranderd, werd tijdens het gesprek duidelijk hoe tijdloos de waarden zijn waarop het vak rust. Aandacht, toewijding, volharding en zorg vanuit het hart vormen nog steeds de basis van professioneel en betrokken verpleegkundig handelen.
Het Maastrichtse ziekenhuis kondigde tijdens de Dag van de Verpleging aan dat er een Elisabeth Gruytersprijs Verpleegkundeprijs uitgereikt gaat worden. De prijs wordt in november uitgereikt en is een jaarlijkse waarderingsprijs voor verpleegkundigen binnen het MUMC+.
Maurice Ubags
Van onze partner
