Een leeg Vrijthof in de zomer is ook lekker

Inhoudsopgave

Leef Mestreech,

Twee weken geleden werd het 'nieuwe pleintje' de Percée in Wyck feestelijk geopend door wethouder John Aarts. Het 'oude' pleintje was verpauperd tot een illegale fietsenstalling. De rommelige aanblik van lukraak gestalde fietsen was voor de ondernemers in Wyck, de gemeente en ook Centrummanagement Maastricht een doorn in het oog. En dus ging het plein op de schop op een manier dat het niet meer toegankelijk was voor tweewielers.

We zijn echter nog geen veertien dagen verder of de eerste foto's komen al binnen van onverlaten die toch menen dat hun (in dit geval) scooter er geparkeerd moet worden. Als het op het pleintje niet meer kan, dan maar op de stoep. Je zult er maar met je kinderwagen, rollator of scootmobiel langs moeten. Wil je dit onkruid verwijderen, zul je drastische maatregelen moeten nemen. Doe je het niet dan staat straks de hele stoep weer vol met fietsen en scooters. Iedere scooter heeft een kenteken, dus gewoon direct bekeuren die hap. Dat doen we toch ook met auto's in de stad. En verkeerd gestalde fietsen? Geen waarschuwing meer door middel van een label aan de fiets te hangen. Gewoon direct opladen. Binnen 24 uur kun je de tweewieler tegen een fikse boete ophalen. Doe je dat niet? Even goede vrienden, maar dan wordt het stalen ros direct doorverkocht aan de oud ijzer handelaar. Wedden dat het eeuwigdurende probleem dan snel is opgelost.

En van het Franse woord Percée gaan we naar de Franse actrice Brigit Bardot. Zij schreef namelijk een verhaal in het boek Les Chiens de Saint-Tropez. De Maastrichtse Daniëlle Dessart is bedenkster van deze reeks boeken waar de chique poedels, maar ook speelse straathonden van de Zuid-Franse stad staan afgebeeld. Het is alweer het derde boek uit de reeks die Daniëlle op de markt brengt. Een deel van de opbrengst gaat naar de stichting van Bardot die zich inzet voor dierenwelzijn. Na drie boeken over de mondaine keuters, hoop ik dat Daniëlle ook een fotoboek gaat samenstellen over de Maastrichtse viervoeters. Titel: De hunnekes vaan Mestreech. En ik weet al wie er dan op de voorpagina moet komen.

Deze week was het ook de week van de discussie over 'Wat na Rieu?' Tijdens het Sphinxdebat werd op deze vraag ingegaan. Bijna krampachtig wordt gezocht na een opvolger voor de concerten van de Stehgeiger. Af en toe vraag ik me af hoe Rieu zich hierbij voelt. Hij is nog springlevend en speelt misschien nog wel tien zomers op het Vrijthof. Maar ja, onze André heeft de driekwart eeuw leeftijd bereikt en dan wordt iedereen zenuwachtig, want de kans wordt steeds groter dat hij zijn viool aan de wilgen hangt. Dus moet er actie ondernomen worden. Tijdens het Sphinxdebat kwamen er een aantal mogelijk alternatieven boven tafel: een Rijksmuseum voor Maastricht, de pianobroers Jussen, spektakelmusicals of Sommerfestspiele. Zelfs Heerlen als culturele partner passeerde de revue. Alles onder de noemer cultuur is belangrijk voor de stad. Maar de achterliggende gedachte is natuurlijk de economische insteek. Niet alleen Rieu vaart wel bij de concerten, maar ook alle ondernemers die direct of indirect een (flink) graantje kunnen meepikken. Begrijpelijk, maar wat zou er mis zijn met een zomertje rust en gewoon lekker in juli flaneren over het bekendste plein van Nederland. Een geforceerde opvolging zoeken zal zeker niet de oplossing zijn. Even los van het feit dat iedereen het nieuwe gaat vergelijken met het oude (lees: Rieu). Succes overkomt je, dat kun je niet geforceerd 'maken'. Of moet er misschien - in navolging van ABBA - jaarlijks een Avatar show van Rieu komen op Het Vrijthof komen?

Straks in de zomer lekker flaneren op een leeg Vrijthof?

Tot en met 18 mei zal het Vrijthof in ieder geval niet leeg zijn. De kermisliefhebber kan dan weer zijn hart ophalen. Je zou denken een feest voor alle kinderen én volwassenen. Maar het metersgrote scherm dat aan de zijkant van het plein hangt met daarop de huisregels van de Servaaskermis, doet je meer vermoeden dat je een bezoekje gaat brengen aan een penitiaire inrichting oftewel een gevangenis. Een kleine opsomming van wat allemaal verboden is op het plein: wapens, drugs, alcohol, lachgas, vuurwerk, goederen of middelen verhandelen, ongewenste intimiteiten, agressie, geweld, opruiing, vechten, aanstootgevend gedrag, hinderlijk gedrag, zelf meegebrachte drank, zelf meegebracht glaswerk, gezichtsbedekkende kleding dragen, maskers dragen, fietsen, bromfietsen en scooters. En voor de veiligheid van de bezoeker wordt ook cameratoezicht gebruikt. Gezellig toch zo'n kermis anno 2025.

En deze week sluit ik bij hoge uitzondering af met nieuws dat niet uit Maastricht komt, want na de witte rook die donderdag om 18.08 uur verscheen uit de schouw van de Sixtijnse Kapel in Rome, zal ook menig Maastrichtenaar een uur aan de buis gekluisterd hebben gezeten om het Habemus Papam én de naam van de nieuw Paus 'live' te horen en zien. Het werd de Amerikaanse kardinaal Robert Prevost die als Paus onder de naam Leo XIV door het leven zal gaan. In 't Mestreechs: Lei d'n veertiende. De verwachting is dat hij het werk van zijn voorganger, paus Franciscus, gaat voorzetten en 'vrede' het sleutelwoord wordt van zijn pontificaat. Hopelijk krijgt hij Trump een beetje in het gareel. En niet dat we straks Trump zien X-en 'Make Rome great again' of dat hij Peru gaat claimen als 'eigendom' van de Verenigde Staten. Ook hoop ik dat raadslid Kitty Nuyts een beetje bijdraait door het thema van de nieuwe paus. Want de laatste tijd zie ik haar filmpjes over geweld posten met daarboven haar tekst: 'Wat een passief instroombeleid veroorzaakt'. Hiermee gaat Kitty wel heel erg kort door de bocht. Pax omnibus!