OM ondermijnt gezag Hillenaar met wegleggen aangiftes

Inhoudsopgave

Het lijkt erop dat aangiftes die burgemeester Wim Hillenaar van Maastricht doet niet al te serieus worden genomen. Al voor de tweede keer in relatief korte tijd doet justitie niets met een aangifte van de burgemeester. En bij de bezetting van een universiteitsgebouw vond justitie het niet nodig de identiteit van de bezetters te vragen. De beslissingen van het OM om de aangiftes van Hillenaar in de prullenbak te gooien, schaden het gezag van de burgemeester.

OPINIE

Wie verwacht dat Hillenaar scherp reageert op het beleid van justitie, heeft het mis. "Gezien de door ons geconstateerde feiten vorig jaar in Het Ruweel hebben wij aangifte gedaan. Wij voegen ons naar de uitkomst van het OM dat er geen aanknopingspunten zijn om dit verder strafrechtelijk te onderzoeken", zegt een woordvoerder van de gemeente.

Een veel scherpere reactie was op zijn plaats geweest. Kijk naar de aangifte van fraude tegen gemeenschapshuis Het Ruweel in Malberg. De gemeente stuitte op een stapel facturen met hetzelfde factuurnummer, maar met verschillende factuurbedragen. Er is volgens de gemeente jarenlang sprake van een dubbele boekhouding geweest. Maastricht heeft bij de aangifte een serie facturen, kasboeken, bankafschriften en handgeschreven kwitanties ingeleverd bij de politie als bewijs.

En bij de aangifte ging Maastricht bepaald niet over één nacht ijs. "Naar aanleiding hiervan is nader onderzoek gedaan en juridisch advies ingewonnen. Uitkomst hiervan is dat wij als gemeente aangifte doen. Belangrijk is te benoemen dat de gemeente de onregelmatigheden heeft geconstateerd in samenwerking met een aantal betrokken partijen. Deze partijen ondersteunen dan ook de aangifte."

Het ging niet om klein bier. Het vermoeden was dat bij wijkcentrum Stichting 't Ruweel in Malberg in de periode van 2019 tot en met 2024 voor minstens 68.348 euro gefraudeerd was, zo berekende Maastricht. Vanuit de stichting werden hogere facturen naar gebruikers gestuurd dan de bedragen die op de kopieën van die facturen naar de gemeente werden gestuurd voor de administratie.

Gebruikers zoals Trajekt betaalden bijvoorbeeld op hun factuur voor de zaalhuur een beamer en de afname van broodjes, terwijl de beamer en de broodjes niet op de factuur stonden - met hetzelfde factuurnummer - die aan de gemeente werd gegeven.

Je hoeft geen hoogleraar strafrecht te zijn om te begrijpen dat er veel is af te dingen op de redenering van het openbaar ministerie "dat er geen aanknopingspunten" zijn voor het instellen van een strafrechtelijk onderzoek. Dat moeten toch ook de juristen van de gemeente, de extern geraadpleegde juristen, de partijen die de aangifte ondersteunen en uiteindelijk ook Hillenaar zelf begrijpen. Elke ondernemer weet dat je fiscaal en ook strafrechtelijk ver buiten de lijntjes kleurt als je met dubbele factuurnummers gaat werken.

Het is niet de eerste keer dat een aangifte van Hillenaar in de prullenbak belandt. Toen Hillenaar aangifte deed van het lekken van geheime informatie vanuit een vertrouwelijke vergadering naar De Nieuwe Ster aangifte deed, had justitie daar ook geen enkele trek in. De journalist zou zich toch maar beroepen op zijn verschoningsrecht om niet te zeggen van wie hij de informatie had gekregen. Kansloos volgens justitie. Hillenaar liet in het presidium merken enorm te balen van die beslissing van het OM.

En Hillenaar was ook al bepaald niet gelukkig met een beslissing van justitie om de bezetters van een gebouw van de universiteit niet naar hun identiteit te vragen, omdat dat een drempel zou kunnen opwerpen voor de actievoerders om toekomstig gebruik te maken van het demonstratierecht. Hillenaar noemde dat besluit een "dillema" voor hem. Het niet vaststellen van de identiteit noemde hij "ongewenst". Hij zou het besluit gaan aankaarten in het volgende driehoeksoverleg tussen de burgemeester, justitie en politie, waar hij zelf de voorzitter van is. Politie-ambtenaren waren off the record minder diplomatiek: ze begrepen helemaal niets van het besluit van justitie om de afgevoerde demonstranten anoniem weer te laten gaan.

Hillenaar is niet de burgemeester van krasse uitspraken. "Wij voegen ons naar de uitkomst van het OM dat er geen aanknopingspunten zijn om dit verder strafrechtelijk te onderzoeken." De burgemeester wil justitie in Maastricht duidelijk niet en plein public voor de schenen schoppen. Ondertussen doet justitie dat wel met de burgemeester van de hoofdstad van de provincie. Niet in bewoordingen, maar door de aangiftes van de burgemeester eenvoudig opzij te schuiven. Daarmee wordt het gezag van Hillenaar ondermijnd, zeker omdat nogal wat van die justitiële beslissingen discutabel zijn.