Inhoudsopgave
Nog even en het is Kerstmis. Vooruitlopend hierop schrijft Jan Janssen iedere adventszondag voor De Nieuwe Ster een kerstverhaal.
Vandaag deel 2: Keersemes in Wiek
Pestoer keek nog ins roond door de kèrk. Heer kraog e content geveul. Alles waors op tied veerdeg. De keerskrib waors op tied aofgekoume en waors, nao zien meining, nog noets zoe sjoen gewees. Dit jaor had ’t komité ziene zin gedoon en vief groete keersbuim gekoch. Die stoonte achter de krib en es’te d’n ouge touw deegs daan zouw’ste zwere tot’ste urges in ’t Vijlenerbos stoons. Heer loerde ins op zien horloge en zaog tot ’t eve nao elf oor waor. In ’t kèrkbleedsje had heer gesjreve tot de kèrk um haaf twelf ope ging veur de nachmès, dus had heer nog tied veur ’n tas koffie. “Gaot geer mèt nao de pastorie?”, vroog heer aon de zuster die nog eve de blomme op d’n altaor aon ‘t rangsjikke waor, “daan drinke veer bij miech nog ‘n tas koffie mèt e stökske keersbroed want veurluipeg kriege veer niks mie”. Dat voont de zuster ouch en same lepe ze nao de kèrkdeur. Eve drejjde ze ziech alletwie um en loerde toen gans content nao ein. “Geer höb ’t weer sjoen veurein”, voont de zuster tot ze mós zègke en pestoer knikde instummend. Boete drejde heer de deur op sloot en leep same mèt de zuster nao d’n euverkant.
Binne in de kèrk waor ‘t noe stèl. Aaf en touw hoort me de verwerming hiel eve aonsloon meh veur de rès waors niks te hure.
Inins veel ‘ne rare sjiemer door de kèrk. ‘t Waors es of iemes mèt ‘n luuch aon ‘t bewege waor … of waor ‘t ech zoe? Meh … ‘t waor wel degelek zoe. Op ‘ne cónsol oonder ‘t oksaol boe Sint Christoffel steit, mèt ‘n luuch in zien han, kaom iemes tot leve. Noe moot geer wete tot Sint Christoffel eder jaor, vlak veur Keersnach, d’n ierste is dee in de kèrk tot leve kump. Ouch dit jaor klèdderde heer nao oonder um de aander heilege, die in de kèrk stoon, wakker te make en te rappeleere aon ‘t gebäöre in de Keersnach. Ein veur ein kaome ze vaan hunne cónsol aof en in percessie lepe ze, ouch dit jaor weer, nao d’n altaor. Opins woort ‘t hiel klaor op ‘t preesterkoer en me huurde alle heilege ‘aoaoao’ rope. Dat kaom umtot moojer Anna, de ama vaan ‘t Zjezuskinneke, vaan ‘nen ingel (dee ouch veur dat klaor leech zörgde) ‘t Zjezuskinneke had gekrege. Hiel veurziechteg droog ze daonao ‘t Kinneke tösse alle heilege in nao de krib, achter in de kèrk. Maria en Jozef zaote al vol ongedöld te wachte en waore blij wie Sint Anna, same mèt alle die heilege oet de kèrk, ‘t Kinneke kaom bringe.
Wie eder jaor droog Sint Gielus daonao e sjoen gediech veur en Sint Cecilia zong ‘t leedsje “Keersnach is ‘t Kinneke gebore’. Alle heilege waore hiemelsgelökkeg en loerde gelökzaoleg.
Wie menier pestoer um haaf twelf de kèrkdeur opedrejjde stoonte weer alle heilege op hunne cónsol es of niks gebäörd waor. Wie menier pestoer ‘t Keerskinneke in de krib zaog ligke dach heer tot de zuster dat nog gauw gedoon had veur ze ginge koffiedrinke. De zuster dach ‘t zelfde meh daan umgekierd. Es ze good nao de heilege aon de pileere hadde gekeke hadde ze welliech aon hun geziechte gezeen tot oondertösse get boetegewoens had plaostgevoonde, meh menier pestoer had ‘t te drök mèt de lèste aonwijzinge veur ‘t koer. En de zuster? Die moos de kelke, ‘t water en de wien nog klaor zètte en de sjaole veur de collecte.
De kèrk leep oondertösse vol en wie de mès aofgeloupe waor ginge haos alle lui langs ‘t stelke en aon de deur kraog menier pestoer menneg komplemint euver de sjoen krib en de prachtege beeldsjes, in ‘t bezunder dat vaan ‘t Keerskinneke. Pestoer glunderde en alle heilege op hunne cónsol ouch, meh dat kós heer neet zien umtot de zuster haos alle lampe in de kèrk had oetgedrejd um de leechrekening te spaore.
Jan Janssen
(mèt daank aon Harie Loontjens z.g.)
