Limmel a/d Maas: geld of echt betaalbaar bouwen voor 25-45?

Inhoudsopgave

Echt betaalbaar bouwen voor mensen van 25-45 jaar, de doelgroep die Maastricht keihard nodig heeft. Woningen neerzetten tot 280.000 euro, die ook de starters op de woningmarkt kunnen betalen met hun startersalarissen. De lokale politiek wil het, en kan het ook afdwingen. In Limmel aan de Maas is de gemeente voor veel geld eigenaar geworden van 12 hectare bouwgrond. De stad kan - en dat is een unieke mogelijkheid - zelf bepalen wat daar gebouwd moet worden.

Als de raad kleur durft te bekennen, kan echt betaalbaar gebouwd worden voor 25-45-jarigen. En omdat het voormalige terrein van Trega-Zinkwit een grote oppervlakte is, kun je ook echt het verschil maken. Omdat het terrein 'leeg' is, kun je ook effectief en dus goedkoper bouwen. Maar dan moet niet langer het sluitend maken van de grondexploitatie leidend zijn, maar de behoefte aan goedkopere woningen. Anders gezegd: als de stad bereid is de dik vijftig miljoen euro die in aankoop en bouwrijp maken van het gebied wordt gestoken niet allemaal te willen terugverdienen, dan is ineens alles mogelijk.

Het huidige woonbeleid van de stad voorziet niet in deze gedachte. Bij de ontwikkeling van Sphinx-Noord maakte de Partij voor de Dieren en de SP zich hard voor het verlagen van de winst op het project in ruil voor betaalbaardere woningen. Een meerderheid in de raad wees dat af, de motie om het woonbeleid ter discussie te stellen werd niet meer ingediend.

Politiek is een kwestie van keuzes maken. Het huidige beleid inzake 'betaalbaar wonen' legt de grens bij 403.000 euro. Dat is een grens die in de praktijk nog steeds 'onbetaalbaar' is voor de gewenste doelgroepen. Het CDA, de SP en de Partij voor de Dieren bepleitten nu onderzoek te doen naar het systeem van de 'sociale koopwoning'. Zij komen uit op een grens van 280.000 euro die echt als 'betaalbaar' kan gelden. Ze rekenden keurig uit wat de diverse starterssalarissen zijn en welke hypotheek daarbij maximaal mogelijk is.

Zoals gezegd, politiek is een kwestie van keuzes maken. De stad bulkt van de centen. Over 2022, 2023 en 2024 werd dik 68 miljoen euro overgehouden op de begroting. Tot 2029 komen er bovenop de verwachte inkomsten nog eens 59 miljoen euro bij. Wethouder Manon Fokke zei recent dat de raad kan kiezen tussen een nieuw stadion voor MVV (dat er niet komt, zo weten we nu) of het renoveren van de Bonbonnière (waar de grote instellingen in de stad zich nu inmiddels wel achter scharen). De boodschap van Fokke geldt niet alleen de keuze tussen voetballen of cultuur. Het was een aansporing aan de raad om na te denken over de vraag: welke stad willen we zijn?

In de omgevingsvisie 2040 is de vraag hoe Maastricht zich moet ontwikkelen de leidende vraag. En in de analyse wordt heel sterk benadrukt dat Maastricht een enorme populatie jongeren heeft, namelijk de studenten. En een enorm vergrijsde stad is die nog steeds meer gaat vergrijzen. Florida aan de Maas. In de omgevingsvisie wordt juist heel nadrukkelijk gepleit voor het aantrekken van 25-45-jarigen, het tegengaan van de uittocht van studenten na afronding van hun studie. Die doelgroepen zijn keihard nodig om de stad ook economisch en sociaal leefbaar te houden.

Wie die zaken zo de revue laat passeren, zou zeggen: bouw betaalbaar in Limmel aan de Maas. Kies voor de gewenste doelgroep. En ja, je moet natuurlijk regels bedenken om te garanderen dat de huizen bij de gewenste doelgroep terecht komen en dat er een dik anti-speculatiebeding geldt per woningen voor de komende twintig, dertig jaar. Juist om te voorkomen dat de huizen vooral het winnende lot zijn voor wie ze weer verkoopt aan de hoogst biedende. Maar dat is allemaal te regelen. Daar zijn oplossingen voor te bedenken.

Kan het? De markt heeft al lang oplossingen bedacht voor goedkoper, modulair, duurzaam en flexibel bouwen. Woningen kunnen bij wijze van spreken op één dag geplaatst worden. We hebben geen aandelen in het bedrijf, maar kijk ter inspiratie bijvoorbeeld eens op de site van Cube wonen.