Inhoudsopgave
VIJFHARINGENSTRAAT
In mei 1962 werd deze foto gemaakt in de Vijfharingenstraat. De kleding van de voetgangers doet vermoeden dat het een wat frissere dag was. De lens van fotograaf G.Th. Delemarre kijkt in de richting van de Grote Staat. Te zien is hoe een fiets geparkeerd staat voor het pand met huisnummer 8. Op de gevel is te lezen: ‘N. Verjans & Zn’ en ‘Vakkledinghuis Verjans’. In De Nieuwe Limburger werd op 15 juni 1960 een advertentie geplaatst waaruit blijkt dat de dag erna deze winkel om twee uur in de middag geopend zou worden.
Deze winkel van de familie Verjans op nummer 8 was de tweede winkel van de familie in de Vijfharingenstraat. De andere winkel lag op nummer 17. Volgens de advertentie waren de winkels van Verjans gespecialiseerd in bedrijfskleding, waaronder kelnersjassen, doktersjassen, kappersjassen, laboratoriumjassen en kruideniersjassen. In verband met de opening van de tweede zaak was er ook een speciale actie. Bij een aankoop van meer dan tien gulden kreeg je een paar nylons ter waarde van 2,95 gulden cadeau. Voordat de familie Verjans op het adres Vijfharingenstraat 8 een tweede winkel opende, was hier decennialang de levensmiddelenzaak van de familie Notermans-Heuts gevestigd.
De winkels van de familie Verjans werden gedreven door de weduwe van Nico Verjans en haar zoon. Nico was op 24 juli 1958 overleden op slechts achtenveertigjarig leeftijd. Hij liet een weduwe en een zoon na. In De Nieuwe Limburger van 23 juli 1965 is te lezen dat de firma N. Verjans vanuit de Vijfharingenstraat verhuisde naar het adres Achter het Vleeshuis 29, waar jarenlang de slager Wittelings was gevestigd.
Wie ook een winkel in de Vijfharingenstraat had, en wel op nummer 6, was het echtpaar Joannes Matheus Hubertus Baren en Maria Ida Hubertina Krischer. Beiden zouden op zeer jonge leeftijd overlijden. Joannes Matheus Hubertus Baren sloot op 17 november 1869 voor eeuwig zijn ogen, slechts drieëndertig jaar oud. Ruim acht maanden eerder was hij nog vader geworden. Zijn weduwe blies op 21 februari 1873 op eenendertigjarige leeftijd haar laatste adem uit. Zij was toen nog steeds woonachtig in de Vijfharingenstraat.
SINT SERVAASBRUG
Toen deze foto werd gemaakt, in mei 1893, droeg de Sint Servaasbrug nog geen officiële naam. De brug werd heel eenvoudig de Maasbrug genoemd. Na de ingebruikname van de Wilhelminabrug in 1932 werd het noodzakelijk de Maasbrug een naam te geven. Gekozen werd voor de naam Sint Servaasbrug. De Wilhelminabrug staat bekend als de ‘Nuij Brögk’, terwijl de Sint Servaasbrug ook wel de ‘Aw Brögk’ genoemd wordt. Het gietijzeren hekwerk, dat duidelijk te zien is op de foto, verdween in 1932. Delen van dit hekwerk bevinden zich tegenwoordig in de Abtstraat, de Begijnenstraat en de Verwerhoek.
Tot de komst van de Fransen (1794) werd het onderhoud van de brug op diverse wijzen geregeld. Zo waren alle Maastrichtse burgers en ingezetenen verplicht om in hun testament een bedrag na te laten aan de financiering van het onderhoud van de brug. De notaris moest dit bedrag innen, en ontving een kwitantie na betaling aan het stadsbestuur. Die kwitantie werd bij het testament bewaard. Het bedrag was afhankelijk van de omvang van de nalatenschap, maar was meestal een rijksdaalder.
In de Historische Encyclopedie Maastricht, samengesteld door Pierre Ubachs en Ingrid Evers, is te lezen dat over de lengterichting van de brug tot 1794 de denkbeeldige scheidslijn liep tussen het Luikse deel van de Maas (ten zuiden van de lijn) en het Brabantse (ten noorden van de lijn). In het tweeherige Maastricht was dit juridisch van groot belang.
We kijken richting Wyck en aanschouwen onder meer de Sint Martinuskerk, in 1857-1858 gebouwd naar een ontwerp van de bekende architect Pierre Cuypers. Op 8 december 1858 vond de wijding van de kerk plaats door bisschop Joannes Augustinus Paredis van Roermond. De bouwvallig geworden middeleeuwse voorganger van de huidige kerk werd in 1855 gesloopt. De toren van deze voorganger was gericht naar Maastricht, dit in tegenstelling tot de toren van de huidige kerk.
Het kenmerkende gebouw van Brouwerij De Ridder is nog niet te zien op de foto. Dit gebouw werd pas in 1929-1930 gerealiseerd. De familie Van Aubel, tot 1982 eigenaar van Brouwerij De Ridder, begon haar brouwerij in 1857 in de Rechtstraat.
