Inhoudsopgave
De afgelopen maanden was er in Maastricht een heleboel te doen over een monumentale houten balk aan de binnenkant van een winkelpand. Die, voor niemand zichtbare balk, had volgens de gemeente niet afgezaagd mogen worden, maar als het gaat om de buitenkant van monumentale panden lijkt alles te mogen.
De gemeente heeft een streng beleid als het gaat om reclame-uitingen in de binnenstad. Wat wel en niet mag staat allemaal in 280 pagina's uitgelegd in de Welstandsnota. Daarin staat onder meer dat reclame-uitingen optimaal afgestemd moeten zijn op het stadsbeeld en het architectonische beeld van de individuele panden. Reclame-uitingen dienen ook een eigen kwaliteit te hebben qua vormgeving, materiaaltoepassing, kleurstelling, lay-out en typografie.
Hoe kan het dan dat overal in de binnenstad gevels van monumentale panden ernstig verminkt worden door reclame-uitingen in strijd met de eigen Welstandsnota. Waar is handhaving als ze echt het verschil kunnen maken?

Een woordvoerder van de gemeente laat weten dat er duidelijke richtlijnen zijn voor reclame-uitingen. De Welstandsnota is daarbij leidend. Handhaven is echter een ander verhaal. Dat doet de gemeente alleen na een melding, waarbij Handhaving "zoals altijd moet kijken naar de prioriteiten op dat moment", zegt de woordvoerder. Afgaande op de foto van het pand met de schoenreclame voldoet de reclame niet aan de gevel. "We gaan de situatie ter plekke bekijken."



Ooit was de slogan van de gemeente Sjiek en Sjoen, maar in het straatbeeld is daar steeds minder van te merken. En zolang Handhaving niet optreedt, zullen ondernemers de grenzen opzoeken als het gaat om reclame aan de gevel.





