Inhoudsopgave
In het onderzoek naar de effectiviteit van het armoedebeleid komt de Rekenkamer Maastricht tot enkele opmerkelijke bevindingen. Eén daarvan: "De grootste groep mensen in Maastricht heeft een rijk sociaal leven, met een grote kring van mensen die veel geld (meer dan €2.500) aan hen kunnen lenen, af en toe iemand aan kunnen nemen voor een baan of veel weet hebben van geldzaken of andere gemeentelijke regelingen. Meer dan gemiddeld in Nederland, maar ook meer dan in grote steden."
Gezonder
En daar blijft het niet bij. Maastricht steekt ook op andere manieren gunstig af tegenover andere steden. "De gemeenschap van de gemeente Maastricht is over het algemeen gezonder dan in de rest van Nederland. Er is minder sprake van overgewicht en meer mensen dan gemiddeld voldoen aan de norm gezond bewegen. Ook zien we dat een groter percentage van de volwassenen de eigen mentale gezondheid als (zeer) goed ervaart."
Verenigingsleven
Het veelgeprezen verenigingsleven valt ook de Rekenkamer op: "Het grootste deel van inwoners van de gemeente Maastricht is sterk betrokken bij het verenigingsleven en draait volop mee in de maatschappij. Dit deel van de inwoners is groter dan in andere sterk stedelijke gemeenten. Zij weten waar ze naartoe kunnen op het moment dat ze iets nodig hebben van de gemeente en begrijpen informatie die zij van de gemeente ontvangen."
Digitaal en Engels
"Daarnaast heeft veruit het grootste deel van de inwoners van Maastricht goede digitale vaardigheden en beheersen zij de Engelse taal redelijk goed."
Laaggeletterdheid
Tegenover al die pluspunten staan ook minpunten. Dertien van de honderd inwoners zijn laaggeletterd. Dat concentreert zich in zwakkere wijken en - gemeentebreed - binnen migrantengroepen.
Rondkomen
Hoewel Maastricht over het algemeen een welvarende stad is, zijn er bepaalde wijken die opvallen door een groot aantal inwoners dat moeite heeft met rondkomen, een gemiddeld lager opleidingsniveau en een gemiddeld lager inkomen. Dit centreert zich vooral in de wijken Malberg, Nazareth, Pottenberg, Caberg, Malpertuis, Limmel en Mariaberg.
Oververtegenwoordigd
Vooral inwoners met een lager gemiddeld inkomen en een praktische opleiding hebben veelal moeite om het hoofd boven water te houden en zijn daardoor vaak niet betrokken bij hun omgeving. Ze weten dan ook vaak de gemeente niet te vinden als zij hulp nodig hebben en vinden informatie van de gemeente lastiger te begrijpen. Toch heeft deze groep het hardst hulp nodig. Deze groepen komen in Maastricht minder vaak voor dan gemiddeld in Nederland, maar zijn in de bovenstaande wijken juist oververtegenwoordigd.
Ongelijk investeren
De gemeente Maastricht wil ongelijk investeren om de kansengelijkheid te vergroten. De gedachte is dat ongelijkheid in stand wordt gehouden als ongelijke situaties gelijk behandeld worden. De gemeente zet ongelijk investeren op twee manieren in: ten eerste zit er in armoederegelingen van nature een ongelijkheid. Een inwoner die meer hulp nodig heeft, krijgt meer hulp dan iemand die dat minder nodig heeft.
Verbinding
De gemeente lijkt minder te investeren in het bij elkaar brengen van de uiterste groepen in de stad. Door middel van wijkprogramma’s, wijkgerichte activiteiten en rechtstreekse uitkering van ondersteuningsmaatregelen aan aanbieders wordt de verbinding tussen inwoners die het goed hebben en zij die het minder goed hebben namelijk niet gelegd.
Maurice Ubags
Van onze partner
