Waterkracht bij Borgharen? Goed idee, wel oud

Inhoudsopgave

Complimenten met het artikel Ir. Paping: "17,5 miljoen euro stroom uit Maas" in de Nieuwe Ster van vandaag. Interessant om te zien hoe jullie ChatGPT journalistiek gebruiken.

INGEZONDEN LEZERSBRIEF

Arbra BV, een bedrijf van Anton van der Boom, heeft jarenlang geprobeerd om een waterkrachtcentrale bij de sluis van Borgharen te bouwen. Kreeg ook vergunning van RWS, is aangevochten en de Raad van State heeft het besluit in 2011 vernietigd. Een waterkrachtcentrale maakte ook deel uit van het Maastrichtse bod voor een door de provincie te promoten Duurzame Energiecentrale Limburg (DECL). IMTECH won vervolgens de aanbesteding en DECL stierf samen met het techbedrijf. IMTECH en Arbra hebben voor zover ik weet nooit samengewerkt.

Het probleem was effect op de visstand.

Ik heb me hier als commissielid in Maastricht en later als Statenlid actief mee bezig gehouden.

Mijn persoonlijke mening was en is:

De duurzame energie is te waardevol om te laten liggen. Ir. Paping heeft wat mij betreft een punt.

Effect op visstand is goed te mitigeren met een vistrap (is thans aanwezig!) en/of met afschrikkende maatregelen om te voorkomen dat stroomafwaarts migrerende vissen “in de gehaktmolen” komen.

Het is wrang dat er stroomopwaarts (Lixhe) én stroomafwaarts (Linne) wel waterkrachtcentrales in de Maas liggen, die een vergelijkbaar potentieel effect op de visstand hebben. Juist omdat ze dat effect hebben, oordeelde de RvS dat “er niets meer bij kan”. In een betere Wereld zouden beheerders van alle hindernissen voor migrerende vissen samen een plan maken en, zo nodig met steun van hun eveneens samenwerkende overheden, uitvoeren waarbij het belang van de zalmmigratie wordt afgewogen tegen het belang van schone en duurzame energieopwekking.

De potentiële waterkrachtcentrale raakte aan twee andere dossiers waar ik me voor heb ingezet.

De BBBB route die Borgharen voor fietsers verbindt met Bosscherveld via de stuw bij Borgharen. Aangenomen initiatief Raadsvoorstel uit 2006. Laatste stuiptrekking was de mislukte aanbesteding van een brug die juist niet via de stuw zou lopen. Ik houd het nog steeds voor mogelijk dat de route via de stuw wel degelijk te realiseren is. Het westelijke aanlandingspunt van de stuw is inmiddels befietsbaar gemaakt in het kader van de Maaswerken – het nieuwe fietspad loopt daar dood . . .
Het debiet en het hoogteverschil en de Maas zijn ook te benutten voor een schitterende en in Nederland unieke wildwaterkanobaan. Na een eerste informeel onderzoekje naar wie aan dit initiatief zou willen bijdragen, bleek dat de kans nabij Roermond groter was. Maar het enthousiasme was niet zo groot dat we er een sterke partij achter kregen en bovendien kwam er weerstand uit de hoek van natuurbeschermers.

Tja . . . . , dank dat je deze herinneringen bij me los maakt en als je er ooit nog iets mee wil: graag tot nadere info bereid.

Hans van Wageningen