Inhoudsopgave
Letterlijk rondjes vliegen van Quito in Colombia naar Miami, Maastricht, Zaragoza en weer terug naar Quito. En dat twee keer per week. Bloemen van Latijns-Amerika naar Europa en mode van Europa naar Latijns-Amerika. Maastricht Airport, dat technisch natuurlijk al heel lang failliet is maar altijd kan rekenen op steun vanuit het provinciehuis, is er maar wat blij mee dat Avianca Cargo voor MA heeft gekozen.
OPINIE
We zijn als consument en als politiek werkelijk collectief knettergek. Waarom kopen we bloemen van de andere kant van de wereld? Het antwoord is: omdat dat nog steeds zo goedkoop is, dat het kan. Het echte antwoord is: omdat het milieu ons geen zak kan schelen. Ons denken is failliet. Of het nu gaat om bloemen uit Zuid-Amerika, of om schoenen uit China. Een Belgisch tv-programma rekende ooit uit dat het goedkoper is een paar Nike's van Shanghai naar Antwerpen te brengen (26 eurocent per schoenendoos, want zoveel schoenendozen in één zeecontainer en zoveel zeecontainers op één vrachtschip) dan een brief van de ene kant van de stad naar de andere kant van de stad te brengen.
Bedenk even dat we ons in dit land druk maken om stikstof die op onze Natura-2000 gebieden valt. Die problematiek brengt het land bijna tot stilstand. Ook in Maastricht gaat de bouw daarom niet zoals we willen. En bedenk even dat we alles doen om 'Parijs' te halen, zorgen dat de opwarming beperkt blijft tot 1,5 graad. Om dat doel te halen geven we miljarden euro's uit. Dat dat doel eigenlijk al is mislukt, mag natuurlijk niet verbazen. Reken even mee. (We vroegen Chat GPT om hulp bij de denk-exercitie.)
De uitkomsten zijn schrikbarend. Het enige pluspuntje is dat het klimaat in Colombia geschikt is om bloemen te laten groeien zonder verwarming. Maar daarna gaat het helemaal mis als gekeken wordt naar de milieubelasting.
De bloemen worden gekoeld opgeslagen (koelketen), verpakt in koelcontainers of koelverpakkingsmaterialen. Transport naar luchthaven (road transport) moet snel en temperatuurbeheerst zijn.
Bloemen worden ingeladen in het vrachtvliegtuig. Vliegtuigen zoals de A330-freighter hebben koelcapaciteiten/voorzieningen om temperatuurgevoelige lading te vervoeren. Avianca Cargo vliegt met Airbus A330-vrachttoestellen met een laadvermogen tot ongeveer 61 ton.
Van Colombia gaat het naar Maastricht. Daar is gemiddeld 8.900 kilometer vliegen. Daar vlieg je zo'n elf uur op. Per uur verbruikt het vliegtuig 5000-7500 liter kerosine. Maakt in totaal - inclusief taxiën en reserve - dat zo'n 62.000 tot 80.000 liter kerosine nodig is.
We rekenen even door. Het hele rondje afmakend (heen met bloemen, terug met mode) is goed voor zo'n 165.000 liter kerosine. En dat dus twee keer per week, zeg maar afgerond honderd keer per jaar. We kijken niet op een litertje minder. 100 x 165.000 liter kerosine. Voor bloemen.
En mind you, dat is exclusief de koelingen, exclusief wegtransport. Het wordt nog een tikkeltje bizarder. Bloemen die op MA aankomen, worden ook naar Aalsmeer gebracht voor de veiling. En eenmaal geveild gaan ze dan Europa in. Die bloemen leggen dus de afstand Maastricht-Aalsmeer twee keer voor nop af als ze Maastricht - de uitgestoken hand van Nederland naar Europa - weer passeren.
Maastricht Aachen Airport profileert zich als importstation voor bloemen. Ze hebben koelvoorzieningen, cargo terminals, snelle afhandeling (binnen 45-60 minuten na landing kan transport naar wegvervoer starten) en focus op temperatuurbehoud.
Maar och och och wat maken we ons in Limburg druk om de gevolgen van klimaatverandering op te vangen. Want kijk eens hoeveel regen er nu in korte tijd kan vallen, met alle gevolgen vandien. Wat maken we ons druk in Maastricht om - letterlijk - tegels te wippen, zodat het regenwater beter de grond in kan zakken. Maastricht heeft sinds mensenheugenis jaarlijks 200.000 euro bijgedragen aan MA, maar gaat daar overigens wel mee stoppen.
En ook in het provinciehuis. Wat zijn we daar toch altijd lekker groen bezig. Lees dadelijk alle verkiezingsprogramma's door, zowel landelijk als lokaal. Alles voor het milieu!
Misschien moeten we in de politiek landelijk, provinciaal en ook lokaal iets minder tijd besteden aan Gaza en iets langer de tijd nemen om weer bij zinnen te komen. En dat geldt ook voor ons als consumenten. Misschien toch eens een keer nadenken of je bloemen uit Colombia koopt, of een flesje wijn uit Chili, of bij Primark een T-shirt uit Viëtnam.
Van onze partner
