Inhoudsopgave
Een voor een verdwijnen de bakker, slager, de kruidenier op de hoek uit het straatbeeld. Een aderlating voor de middenstand. Een groep die decennialang een bijdrage heeft geleverd aan de verbinding in de wijk/buurt of het dorp.
Ze waren jaar in jaar uit als zelfstandig winkelier middelpunt binnen het kloppend hart van de gemeenschap. Absoluut een meerwaarde omdat ze maatschappelijk betrokken zijn bij hun omgeving en een bijdrage leveren aan de lokale gemeenschap en economie.
De komst van de grootgrutters heeft langzaam maar zeker de functie van "oliemannetje, die de plaatselijke middenstand vervulde, tussen de gemeenschap en het verenigingsleven uitgehold. Landelijke ketens nemen gestaag direct of middels franchisenemers de functie over. Maar ook het gedrag van de consument heeft een rol gespeeld bij deze ontwikkeling.
Eerst zagen we deze ontwikkeling in de wijken Pottenberg en Malpertuis. Later gevolgd door de voormalige dorpen Itteren en Borgharen en de wijken Nazareth en De Heeg. Nu ook in een sterke gemeenschap als Heer de laatste slager op het punt staat zijn deuren te sluiten is de vraag gerechtvaardigd of het tij nog gekeerd kan worden?
Willen we een kloppend hart in elke wijk, mede gericht op samenhang, in de nabije toekomst (opnieuw) realiseren dan mag het niet aan zelfstandige ondernemers ontbreken. Daarbij is zeker een rol weggelegd voor het gemeentebestuur in kader van de leefbaarheid. Immers buurten en wijken maken Maastricht.
John Steijns - fractievoorzitter senioren Stads Partij Maastricht
