Inhoudsopgave
Toen ik de overstap maakte van de hospitality naar de uitvaartzorg, verwachtte ik een compleet andere wereld. Maar al snel ontdekte ik dat de essentie van beide werelden verrassend dicht bij elkaar ligt: het draait om mensen, om oprechte aandacht. Om aanvoelen wat iemand nodig heeft, soms nog voordat diegene het zelf kan verwoorden. Vaak zit dat in iets simpels, in details. Een klein gebaar, dat op het juiste moment van onschatbare waarde is. Dit geldt niet alleen voor ons als uitvaartverzorger, maar voor vrienden, familie en kennissen.
Een klein gebaar kan veel betekenen
Ik herinner me een familie met kleine kinderen, vol vragen over de uitvaart van hun opa. ‘Wat gaat er straks gebeuren? Waar gaat hij naartoe? Waar blijft hij dan?’. Met een instemmend knikje van de ouders nam ik de tijd om het rustig uit te leggen. We spraken over de dienst, over waar iedereen zou zitten en over herinneringen aan opa. We lieten zelfs de urn zien. Dit gaf de kinderen rust en houvast. De ouders waren achteraf enorm dankbaar dat we hier tijd voor maakten. Een klein gebaar vanuit ons, van grote betekenis voor deze familie.
De kracht van tijd en ruimte
Soms is een klein gebaar niet ‘iets wat je doet’, maar juist ‘iets wat je laat’. Iemand de ruimte geven. Zo was er een familie die lange tijd rond het graf bleef staan, nadat de kist van hun geliefde was neergelaten. We merkten dat zij dat moment nog nodig hadden, samen, en zetten een stapje terug om hen die ruimte te geven. Of toen een man over onze landschapsbegraafplaats struinde, waar zijn zoon lag begraven. De tuinman bood hem een kop koffie aan in ons gedenkhuis. Ze praatten kort over ‘ditjes en datjes’, over niets bijzonders. En toch voelde het als bijzonder.
Luisteren en vragen
Luisteren en iemand écht horen, is ook een gebaar. Veel mensen weten niet wat er mogelijk is bij een uitvaart. Wij begeleiden en achterhalen onderliggende behoeften. Ik sprak eens met een familie die vroeg hoe een uitvaart ‘hoort te gaan’. Toen ik vroeg: ‘Wat zou voor jullie goed voelen?’, noemden ze een locatie die veel voor hen betekende. ‘Maar daar kunnen we toch geen afscheid houden?’ voegden ze eraan toe. Natuurlijk kon dat wel. Ik zag opluchting in hun ogen. Die ene vraag maakte het verschil.
Ook als vriend, collega of familielid kan écht luisteren van enorme waarde zijn. Geen grootse gebaren, maar iemand gewoon de ruimte geven om hardop te denken, zijn zorgen te delen of erkenning te voelen. Een simpel ‘wat zou voor jou goed voelen?’ doet soms wonderen.
Er zijn, ook op de lange termijn
Mensen weten vaak niet hoe ze iemand in rouw kunnen steunen. Het hoeft niet ingewikkeld te zijn. Nabestaanden verwachten geen grootse gebaren of helende woorden, maar gewoon dat we er zijn. Wilt u iets voor een ander doen? Blijf dan dicht bij uzelf. Een berichtje, een kop koffie, een luisterend oor of een keer koken, doen al veel goed. Troost zit vaak niet in wát u doet of zegt, maar in de aandacht die u geeft.
Denk ook aan de langere termijn. In de eerste weken is er veel steun, maar als de wereld weer verdergaat, blijft het verdriet. Juist dan maakt een onverwachte kaart of een "Ik denk aan je" meer impact dan u denkt. Zoals Moeder Teresa ooit zei: ‘Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten, maar de echo ervan duurt vaak eindeloos.’
Vindt u dit een interessant onderwerp en wilt u met ons in gesprek? Kom naar onze open dag op 25 mei in Eijsden of 1 juni in Ulestraten. Meer informatie vindt u op walpot.net
