Een prijs voor Maastricht Airport, maar wat moet je er mee?

Inhoudsopgave

Een jaar geleden werden er op Maastricht Airport wat proefvluchten gedaan met een klein elektrisch toestel. De luchthaven geloofde toen nog dat elektrisch vliegen de toekomst was. De werkelijkheid is dat het vliegveld alle troeven zet op vrachtvluchten.

Opinie

Maastricht Airport kreeg donderdag in Athene de Eco-Innovation Award uitgereikt als erkenning voor haar investering en inzet voor duurzaam luchthavenbeheer. De prijs is een eerbetoon aan het baanbrekende Electrifly-project, een joint-venture die in de zomer van 2024 de eerste openbaar toegankelijke internationale elektrische vluchten in Europa leverde.

Ja, er werd in de zomer van 2024 een paar keer internationaal gevlogen naar Aken en Luik, maar daarna hebben we nooit meer iets gehoord van het project. Er zou nog een evaluatie volgen, maar die laat blijkbaar nog op zich wachten. Of is de luchthaven inmiddels ook tot het inzicht gekomen dat elektrisch vliegen voor de massa niks wordt? Er is nog eerder een mens op Mars, dan een elektrische Boeing naar Mallorca.

En dan is er opeens die prijs voor elektrisch vliegen. Een leuke award, maar wat moet je ermee als inmiddels besloten is dat vrachtvluchten de toekomst van Maastricht Airport zijn. Na het aangekondigde vertrek van Ryanair wordt het wel heel lastig om over twee jaar geen verlies meer te maken, zoals ons wordt voorgehouden. Alle inspanningen ten spijt, alle mooie scenario's over honderdduizenden passagiers die elektrisch gaan vliegen vanaf Beek, over een groeiend aantal vakantiereizigers en meer vrachtvluchten, de verliezen blijven zich opstapelen. Jaar na jaar gooit de provincie miljoenen belastinggeld in de bodemloze put.

‘We zijn ongelooflijk trots dat Electrifly wordt erkend met deze prijs. Het is een belangrijke mijlpaal, niet alleen voor MAA, maar voor de regionale luchtvaart in heel Europa – we hebben laten zien hoe regionale luchthavens gedurfde stappen kunnen zetten om innovatie te versnellen’, zegt Roel Ubaghs, Head of Sustainability, Innovation and IT van Maastricht Aachen Airport.

Toekomstplannen
Keep on dreaming. Mensen die er echt verstand van hebben, verwachten dat het nog zeker twintig tot dertig jaar duurt voordat er serieuze aantallen passagiers over grote afstanden in elektrische toestellen kunnen worden vervoerd. Tijd die de Limburgse luchthaven helemaal niet heeft. Toch draait de luchthaven de politiek telkens weer een rad voor de ogen, met optimistische toekomstplannen. 'Ja, nu gaat het echt gebeuren', Ja, nu gaan we groeien, Ja, nu gaan we geld verdienen. En als het dan tegenzit en de plannen toch niet uitkomen en het verlies weer oploopt tot bijna 7 miljoen weer het handje ophouden bij de politiek. Die durft de stekker er niet uit te trekken uit angst voor de kiezer en vult het tekort weer aan.

Je gunt het de luchthaven dat ze eindelijk het ei van Columbus vinden, maar vrachtvluchten zijn dat ei zeker niet, als je weet dat 40 kilometer verderop in Luik 24 uur per dag gevlogen wordt, met vol beladen toestellen en de volgende uitbreiding al weer op stapel staat.

Op het plateau van de luchthaven zou een mooie woonwijk gebouwd kunnen worden. Er is meer behoefte aan huizen dan aan vliegtuigen aan de rand van het Heuvelland. De Limburger vindt zijn weg wel naar de luchthavens in Eindhoven, Weeze, Keulen, Charleroi, Brussel en Düsseldorf.

Een nieuwe woonwijk is een mooie gelegenheid voor de volgende straatnamen: Wim Jensestraat, Jonas van Stekelenburglaan, Jan Tindemansallée, Jos Roevenplein en Joost Meijslaan. Straten genoemd naar de voormalige en huidige directeuren van het vliegveld, die allemaal de luchthaven winstgevend zouden maken.