Inhoudsopgave
Een deel van het Keizer Karelplein heette in het verleden het Julianaplein. Op 30 april 1909 beviel koningin Wilhelmina van een meisje, prinses Juliana. Enkele dagen na de geboorte van de kleine prinses werd op een pleintje dat tot dan toe Aan den Anker heette, een boom geplant ter ere van de prinses. Nog in dezelfde maand dat de boom werd geplant, in mei, besloot de gemeenteraad de naam van het plein te wijzigen naar Julianaplein. Nadat in 1970 de gemeente Borgharen werd geannexeerd door de gemeente Maastricht, werd besloten de naam Julianaplein te laten vervallen. In Borgharen lag namelijk de Julianastraat. De gemeente was bang voor teveel verwarring. Het voormalige Julianaplein werd gevoegd bij het Keizer Karelplein.
Willem van Gulikplein
Het was niet de eerste keer dat een straatnaam verviel of werd gewijzigd als gevolg van een annexatie. Ook in 1920, toen de gemeente Sint Pieter werd geannexeerd, werd bijvoorbeeld besloten om de straatnamen Koestraat en Papenstraat in de voormalige gemeente Sint Pieter te wijzigen. Maastricht kende immers reeds een Koestraat en een Papenstraat. De Sint Pieterse Koestraat werd omgedoopt tot Kalfstraat, terwijl de Papenstraat in Sint Pieter voortaan door het leven zou gaan als de Papenweg.
Overigens zou het Julianaplein in de periode 1909-1970 niet altijd die naam dragen. De Duitse bezetter wilde alle verwijzingen naar het Huis van Oranje uit het dagelijks leven verwijderen, en om die reden werd besloten om ‘koninklijke’ straatnamen te wijzigen. De besluiten daartoe werden in 1942 genomen. Aan het Julianaplein werd de naam Willem van Gulikplein toegekend. Willem van Gulik was omstreeks 1299 proost van Sint Servaas geworden. De proost van Sint Servaas was de hoogste functionaris van het kapittel van Sint Servaas. Hij had het beheer over de wereldlijke goederen van het kapittel, zowel in Maastricht als ver daarbuiten.
Place d’Amour
Niet alleen het Julianaplein kreeg in 1942 een nieuwe naam van de Duitse bezetter. De Wilhelmasingel werd vanaf toen Wijkersingel genoemd, terwijl de naam van de Wilhelminabrug werd gewijzigd naar Antoniusbrug. De Maasboulevard heette tot 2013 Wilhelminakade, maar in 1942 kreeg de Wilhelminakade de naam Maaskade. Op 10 oktober 1944, minder dan een maand na de bevrijding van Maastricht, nam het college van burgemeester en wethouders het besluit om de besluiten uit 1942 in te trekken. De oude straatnamen werden in ere hersteld.
Ook zonder de invloed van een annexatie of een vreemde bezetter werden in het verleden Maastrichtse straatnamen gewijzigd. Voor wie denkt dat het Sint Amorsplein altijd zo geheten heeft, komt bedrogen uit. Pas in 1911 kreeg dit plein deze naam. Voorheen stond het bekend als de Moesmarkt (Moosmerret). Het bekende monument met het beeld van Sint Amor werd pas veertig jaar later, op 8 oktober 1951, onthuld. In de periode 1959-1972 werd het Sint Amorsplein overigens één keer per jaar omgedoopt tot Place d’Amour. Het plein was dan het middelpunt van het buurtfeest Petit Paris, dat elke zomer rond 14 juli, de Franse nationale feestdag, meer dan een week duurde. Op de Place d’Amour verrezen onder meer replica's van de Moulin Rouge en de Eiffeltoren, terwijl Franse reclamezuilen en vlaggen de buurt een Montmartre-achtige uitstraling gaven. Er werd Frans gesproken, stokbrood gegeten, wijn gedronken en er waren straatartiesten, karikaturisten, gendarmes en clochards aanwezig. Zou het niet geweldig zijn als dit feest terug zou keren in Maastricht?
