Inhoudsopgave
Arabieren, Russen en kopers uit voormalig Joegoslavië: ze klopten allemaal aan bij Benoit Wesly om hotel Derlon over te nemen. Wesly ging er niet op in. Op een gegeven moment vroeg Pierre Rieu hem of hij niet een hotel te koop had. "Ja, heb ik gezegd."
Aan Pierre Rieu wilde Wesly wel verkopen. Om een aantal redenen. Wesly wilde dat het hotel het liefst in Maastrichtse handen zou blijven. En nog belangrijker: hij wilde het Pierre ook graag gunnen. "Na de oorlog had ik geen familie meer, behalve mijn ouders en mijn oudste zus. Op vrijdagavond vierden wij toen de sjabbat met de oma van Marjorie Rieu, die fantastisch kon zingen. Rieu voelt daarom als familie voor mij. Wat is er mooier dan ervoor te zorgen dat het hotel in de familie blijft?"
Wesly wilde het hotel afstoten omdat hij steeds meer moeite heeft met de opstelling van het personeel. "Als je een manager steeds moet uitleggen dat hij niet op zijn gympen kan komen, maar dat verwacht wordt dat hij een pak met nette schoenen draagt, dan krijg je daar op een gegeven moment genoeg van. Hetzelfde geldt voor het gemak waarmee mensen afzeggen die ingeroosterd staan voor een dienst. Ik kan steeds moeilijker tegen dat gedrag. Ik kan daar maar niet aan wennen."
Om aan Pierre Rieu te kunnen verkopen, moest Wesly ook grootaandeelhouder Chris Hahnrahts meekrijgen. "Die was het eigenlijk direct eens met het besluit om aan Pierre Rieu te verkopen en het hotel in Maastrichtse handen te houden." Het hotel is per 1 juli overgedragen aan Rieu.
Maurice Ubags
Van onze partner
