Inhoudsopgave
Aoventouw kump iemes mèt ’n vraog boe me eve euver moot prakkezere ie me e fetsojndelek antwoord kint geve. Dees week kaom de vraog vaan Alda Hermes of iech wis wat persijs mèt “knokendaag” bedoeld weurt.
Nao hei en dao get leze en hei en dao get naovraoge kin iech ’t volgende antwoord geve op dees bezunder vraog.
In vreuger tije waors me mèt de leefde en ’t leefhöbbe hiel erg veurziechteg. Gemeinelek woort gevrijd mèt iemes oet de naoventrint. Iemes dee me kós vaan zien of vaan al ‘ns getroffe te höbbe. Veurziechteg informeerde daan ’t meidske bij häör awwers of de kandidaot wel in de smaak zouw valle. Get umziechteg woorte daan vraoge gesteld die gemeinelek euver de femilie vaan häöm ginge. Of de femilie wel pasde bij ’t idee wat ‘t meideke had. Veel de femilie in de smaak daan waors ’t meidske al haverweegs. Dat kós al neet mie bóts loupe.
De plaots um get blikke oet te wissele en touwnaodering te zeuke waors miestal de zoondagse kèrk boe de femilies euver ’t algemein ’n vaste plaots hadde in de kèrk. Es pestoer laank vaan stof waors had me mie es ’n oor um ziech oonderein te beloere.
Op gegeve memint mós ’t daan toch devaan koume um ziech te treffe. Dèks gebäörde dat bij ’t danse. De foxtrot waors ideaol um ziech oonderein ’ns vas te pakke. Nao zoe’nen dansaovend mós heer in ’t geweer koume en vraoge of heer häör nao hoes moch bringe en daan waore ze eindelek evekes allein en kós heer häör stum en häör klaam han ‘ns vaspakke. Nao d’n twiede of derden aofspraok ging heer devaan oet tot ’t aon waors want ze zag jummers edere kier ‘jao’ es heer vroog of heer weer moch aofspreke.
Daan had ’t koppel verkiering en ginge ze mèt ein. Veurbehoedsmiddele gaof ’t nog neet dus me mós veurziechteg zien en aon weers kante waore pa’s en ma’s, breurkes en zusterkes die mèt ’n uigske in ’t zeil hele. Me trof ziech gemeinelek in ’t weekend umtot me door de weeks mós wèrke of liere. Goonsdag waors evels ’n daag um ‘ns extra bij de leefste langs te goon en gemeinelek voont ’t meidske dat e bezunder extraatje qua aondach en qua leefde.
Ze zörgde daan tot ze eve allein kóste zien al waors ’t mer in de keuke um d’n aofwas te doen. Daan kóste ze eve aonein veule, get puune en duie en get toeke totdat weer e femilielid oonverwachs de keuke in kaom.
Vaanweges dat veule, duie, toeke en puune neumde me vreuger dee goonsdag “knokendaag” es de jong en ’t meideke eve aonein kóste zitte en eve ’t geveul veur ein kóste laote spreke.
Allewijl geit alles ’n trej vlotter en heet de romantiek aander benaominge gekrege.
Jan Janssen
