Inhoudsopgave
Tot 2035 wil de gemeente Maastricht zorgen voor een balans in de driehoek van welzijn, zorg en gebouwen. De inwoners met een (toekomstige) zorgvraag worden ondersteund en krijgen hulp op maat.
De gemeenteraad werd dinsdagavond in een informatiesessie bijgepraat over de stand van zaken in Maastricht.
De vraag naar passende woonruimtes met zorg en welzijnsdiensten neemt verder toe. Op een vraag van raadslid John Voorts over een wellicht toenemende vraag naar verpleeghuizen, antwoordde spreekster Dul van adviesbureau STEC: “Voor verpleeghuizen, in de zin van 24 uurs zorg voor ouderen, worden vanuit het Rijk geen nieuwe locaties toegevoegd.”
Hoorden de wethouder Johan Pas (D66) en Jeroen Hoenderkamp dit goed? Komen er dan echt geen nieuwe verpleeghuizen? Luuk Lenfterink van STEC: “Het Rijksprogramma geeft aan dat de eerste 15 jaar er geen nieuwe verpleegtehuizen meer komen.” Overigens staat dit los van de reeds in aanbouw zijnde verpleegtehuizen, denk bijvoorbeeld aan zorgcomplex Gastenhuis Jolie. Dat zorgcomplex, bij de Groene Loper, is feitelijk klaar, maar blijft voorlopig verstoken van elektriciteit.
Gestippeld
Het idee en het advies van STEC is om in Maastricht dertien tot vijftien woonzorgzones te creëren. Daarbij moet gedacht worden aan een kleine 1400 geclusterde woningen en 240 zorggeschikte woningen. Hierbij wordt rekening gehouden met het feit dat wonen en zorg onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Er is dan sprake van gestippeld wonen, waarbij bewoners met en zonder een fysieke beperking samenwonen onder één dak. Hierdoor ontstaat informele zorg voor elkaar. De verwachting is namelijk dat mantelzorg in de toekomst ook minder beschikbaar zal zijn.
Voorzieningen
Bij geclusterd wonen moet men denken aan minimaal tien bij elkaar horende zelfstandige woningen met bijvoorbeeld een centrale ontmoetingsruimte. Daarbij kan men elkaar helpen waarbij mobielere bewoner(s) bijvoorbeeld voor de gemeenschappelijke tuin zorgen. In de buurt van die geclusterde woningen zouden de dagelijkse voorzieningen, de eerstelijns gezondheidszorg, het openbaar vervoer en uitgebreidere mogelijkheden voor ontmoeting en activiteiten binnen een afstand van pakweg 500 meter aanwezig moeten zijn
Ook clustering van groepen in verschillende levensfases kunnen volgens het door de gemeente ingehuurde Arnhemse adviesbureau STEC kansrijk zijn. STEC verwijst naar bijvoorbeeld Living-Inn in Nijmegen of “Wij Zijn Zuiderschans” in Den Bosch. Sint Gerlachus in Biesland is al zo’n locatie in Maastricht. Daar zijn woningen voor studenten en ouderen.
Als de vereiste zorg bij een bewoner nog beperkt is, is wonen in een woonzorgzone welllicht nog een aantrekkelijk initiatief. Maar het is niet ondenkbaar dat daar op een bepaald moment ook een einde aan komt. Echter de wetenschap dat bij een aflatende gezondheid veel ouderen er rekening mee moeten houden niet zo gauw meer terecht kunnen in een verpleeghuis zal velen verrassen en wellicht zorgen baren.
Speculanten
Het college van B&W en de gemeenteraad krijgen bovendien, zo merkte de SP-fractie terecht op, wellicht ook nog te maken met particuliere speculanten die niet stil blijven zitten en nu al kijken welke locaties interessant zijn voor toekomstige woonzorgzones. Die kunnen nu nog relatief goedkoop opgekocht worden en tegen de tijd dat de gemeente deze wil ontwikkelen, tegen de hoofdprijs worden verkocht aan de gemeente. Het is dus zaak dat het stadsbestuur daar tijdig op acteert.
De informatiesessie van dinsdagavond over het nieuw te ontwikkelen Programma Wonen, Zorg en Welzijn, had als doel de koers en de globale actiepunten voor de komende jaren te steunen dan wel eventueel aan te passen. Dat betekent dat de (burger)raadsleden nu aan de slag kunnen met adviezen en wensen. Het is zeer wenselijk dat ze daarbij goed luisteren naar de realistische wensen van de inwoners van Maastricht. Onzekere factor is bovendien of het huidige rijksbeleid ‘Langer thuis’, met een steeds meer vergrijzende bevolking, al die jaren stand zal houden?Hierbij wordt gekeken dat dit past bij de eigen situatie. Langer thuis wonen en meedoen in de samenleving moet op die manier worden bevorderd. Zelfredzaamheid en het hebben van de eigen regie op het leven is het doel.
Zorgvraag
Het beleid van het Rijk is erop gericht dat ouderen steeds ‘langer thuis’ (moeten) blijven wonen. Dit betekent dat steeds meer mensen oud worden in een zelfstandige woning, aangezien er geen intramurale capaciteit bijkomt. Maar oud worden gaat gepaard met een toenemende zorgvraag en dus ontstaat er een grotere vraag naar levensloopbestendige woningen in de nabijheid van voorzieningen, ondersteuning en mantelzorg.
