Kwestie Wesly: Voor het eerst bekent Hillenaar kleur

Inhoudsopgave

Burgemeester Wim Hillenaar heeft voor het eerst in twee jaar dat hij de ambtsketting om heeft, duidelijk partij gekozen. Hillenaar heeft - samen met de gouverneur - een brief naar de Israëlische ambassade geschreven in de kwestie van honorair consul Benoit Wesly. Dat is, voor wie Hillenaar volgt, om meer redenen zeer opmerkelijk.

OPINIE

De burgemeester vindt dat Wesly vanwege zijn vele verdiensten met opgeheven hoofd moet kunnen vertrekken en niet weggejaagd moet worden door de ambassade. Die wil van Wesly af omdat hij het optreden van het Israëlische leger in één adem noemde met "genocide", volkerenmoord.

Uitgerekend in die zaak heeft Hillenaar formeel helemaal niets te zoeken: diplomatie is voorbehouden aan de nationale regeringen. Het bekennen van kleur kan niet meer zijn dan een symbolische actie, een sympathiek bedoelde steunbetuiging aan Wesly (80).

In de voorbije twee jaar heeft Hillenaar zich vooral laten zien als een man die nagenoeg altijd het midden kiest als er uiteenlopende standpunten zijn. Of het nu gaat om terrasbeleid, om de identiteit van bezetters van een universiteitsgebouw of om de vele lokale politieke kwesties.

Bij het terrasbeleid bijvoorbeeld wil de eigenaar van Forum dat de terrassen net zo lang open kunnen blijven als de terrassen van naastgelegen kroegen, terwijl buurtbewoners aansturen op sluiting vroeg in de avond. Hillenaar kiest het compromis: om negen uur moeten de terrassen stoppen. Keurig in het midden. Een beetje gelijk voor Forum, een beetje tegemoet gekomen aan de omwonenden.

De politie die bezetters van een universiteitsgebouw niet vraagt naar hun identiteit? Hillenaar had als burgemeester de identiteit graag geweten zegt hij. Maar hij heeft ook begrip voor het standpunt van justitie dat als je bezetters vraagt naar hun identiteit, ze de volgende keer misschien geen gebruik meer durven maken van hun demonstratierecht. Wat zegt Hillenaar dan: hij gaat zijn "dilemma" voorleggen aan de driehoek, waarin justitie, politie en burgemeester veiligheidskwesties bespreken.

In de kwestie wat te doen met Tiny Meese van de Partij Veilig Maastricht, nadat ze een vriendin vroeg bij de werkgever van haar toen nog partijgenoot Bert Garnier in diens verlofgegevens te snuffelen, huurt Hillenaar een extern adviesbureau in. Hillenaar volgt het door de gemeente betaalde advies prompt op: niet mee bemoeien, dat is een partij-interne kwestie. Hillenaar heeft daarmee een externe motivering om zelf niet de norm te hoeven stellen.

Eén jaar na de slachtpartij van Hamas op 7 oktober 2023 de Israëlische vlag hijsen op het stadhuis ter herdenking? Waar in de hele wereld - en dan ook nog in Amsterdam - de Israëlische vlag wordt gehesen of gebouwen worden aangelicht in blauw-wit, in Maastricht niets van dat alles. Want het vlagprotocol laat ook alle ruimte om de vlag niet te hijsen. Hillenaar wil niet polariseren, in Maastricht wonen ook moslims. Geen Israëlische vlag.

Ook in de lokale politiek is Hillenaar altijd op zoek naar het compromis, naar het midden. In de raadsvergaderingen - met zeker in zijn eerste jaar vaak een giftige sfeer in de raad - geeft hij iedereen ruim baan. Dat leidt zelfs tot een oproep in de raad aan Hillenaar om de vergaderorde strakker te bewaken. Hillenaar is niet de persoon die - althans zichtbaar - de lijnen uitzet, die sterk stuurt. Hij is vooral een proces-bewaker. Vooral achter de schermen wendt hij zijn invloed aan en doet hij zijn werk als oliemannetje: zorgen dat alles blijft draaien.

Alleen bij de carnavaleske 'machseuverdrach' van afgelopen jaar zagen we een burgemeester die in het spel van de sleuteloverdracht verbaal enkele rake tikken uitdeelde. In die setting voelde hij zich kennelijk genoeg op zijn gemak om zijn bestuurlijke hart wat meer te luchten. Hij kreeg een staande ovatie.

Tegen die achtergrond is het des te opmerkelijker dat Hillenaar nu in een internationaal conflict dat politiek uiterst gevoelig ligt, zich openlijk uitspreekt in een kwestie die precies over die gevoeligheid gaat. Ook al kan de brief van Hillenaar politiek en juridisch niet meer dan een symbolische actie zijn, hij schaart zich daarmee achter Wesly, tegen de Israëlische ambassade. En dat is zeker voor Hillenaar opmerkelijk.

Wellicht zullen we nog ooit horen of het initiatief van Hillenaar kwam en dat Roemer mee is gegaan, of dat Roemer de penvoerder is geweest en Hillenaar de mede-ondertekenaar.