Inhoudsopgave
Vendaog en mörge viere veer in Wyck en Mestreech tot veer op 13 en 14 september 1944 bevrijd woorte en tot veer sins deen tied in vrijheid leve in eus sjoen stad. Dat is e groet good.
De wereld zuut op dit memint evels aanders oet. Ederen daag bringk d’n tèllevisie us d’n elend vaan de res vaan de wereld. Me heet aoventouw ’t geveul tot ’t nurges mie veileg is en tot eder memint vaan d’n daag get kint gebäöre boedoor die vrijheid op d’n trek kump te stoon.
De wereld weurt op dit memint geregeert door lui die ’n riddenatie d’rop nao hawwe die beslis neet de euze is. Minseleves tèlle neet mie. Jong jonges weure nao ’t front gesjik umtot de maan achter de veilege taofel ziech dat in alle – verkierde – wiesheid bedach heet en aandere wèlt laote zien tot heer de mach heet of dink te höbbe.
Veer, hei in Mestreech, zien inmiddels 81 jaor bevrijd en dat hèlt in tot ’t euvergroete deil vaan us nog noets – gelökkeg – oorlog heet mètgemaak, iech ouch neet. Veer kinne us dao gein veurstelling vaan make tot aandere de wèt oetmake en me ziech oonderein neet mie kint vetrouwe en me neet mie openlek veur zien meining kint en maag oetkoume.
Door de moderne communicatiemiddele wete veer noe ouch ’n menuut later wat aon d’n aandere kant vaan de wereld gebäörd. In d’n oorlog waors dat netuurlek aanders. De lui mochte geine radio höbbe en waore daodoor verstoke vaan nuits en oontwikkelinge die aon d’n aandere kant vaan de zie bedach en gedoon woorte. ’t Nuits had me vaan hure zègke en vaan allerhande vermoedens. Noe is dat gans aanders. D’r zien lui die ’t nuits neet mie wèlle volge umtot me dao oonrösteg vaan weurt. Dat is begriepelek.
‘ns Gans get aanders.
Mesjiens vint geer mien riddenatie raar, meh tot veer hei in Mestreech eus stadsbestuur mèt de vastelaovend mage toeke in alle opeheid en hun, op ’n carnavelske meneer, mage zègke tot veer, ’t volk vaan Mestreech, dinger aanders zien of aanders zouwe wèlle is toch e groet veurrech. Zoe zouw de wereld toch inein mote zitte. Ziech oonderein zègke boe ’t op steit en oonderein en mèt ein zeuke nao ’t bèste veur alle lui.
Maondagmörge um 11 oor stoon de kinder vaan de Aloysiussjaol stèl bij de bevrijding vaan Mestreech. Dat doen ze aon ’t Keizer Karelplein bij de gedinkplaat veur de lui die hun leve höbbe gelaote in d’n oorlog. Tot veer eus kinder dat mètgeve is belaankriek. Liere vaan ’t verleie en wat destijds verkierd is gegaange gief hun welliech in de touwkoms ’t inziech um zakes te buige nao ’t gooje es ’t verkierd dreig te goon.
Jan Janssen
