Na 'kwartje van Kok' nu 'vijfje van Ortjens'?

Inhoudsopgave

Leef Mestreech,

Wat een weekje zeg. Ons kabinet is gevallen, de twee narcisten Musk en Trump hangen zich in de haren en de ingekorven vleermuis zet de verbreding van de belangrijkste verkeersader vanuit Maastricht naar het noorden op losse schroeven. De wereld begint langzamerhand echt op z'n kop te staan.

Hebben we niet met stikstof te maken, dan is er wel een of andere beestje dat bouwplannen verstoort. Ondertussen klagen we steen en been dat we niet vooruitkomen in dit land. Indrukwekkend blijft het wel dat een beestje van tussen de 6 en 15 gram onder de naam Myotis emarginatus ervoor zorgt dat de verbreding van de A2 met twee jaar wordt vertraagd en wellicht zelfs helemaal van de kalender verdwijnt. Koploper blijft echter nog steeds de zeggekorfslak die het met een hoogte van 2,1 tot 3,0 mm en een diameter van 1,4 tot 1,7 mm voor elkaar kreeg om de aanleg van de A73 dwars te liggen. Ook in de top tien mogen we noteren: de das, de knoflookpad, het edelhert en de korenwolf.

Heel bijzonder hierbij vind ik dat er voor een dier alles uit de kast wordt gehaald om het te beschermen. Maar als het de mens betreft, blijkt alles moeilijk, moeilijk, moeilijk. De bewoners van het Herdenkingsplein of de Grote Gracht zouden willen dat ze een ingekorven vleermuis onder hun dakgoot hebben zitten. Dan was het gelijk klaar met die klereherrie en rotzooi van studenten aldaar. En wellicht had de inmiddels wereldberoemde 'balk van Maastricht' zonder problemen verwijderd mogen worden als er drie zeggekorfslakken achter vast waren komen te zitten. We zijn het in dit land gewoon nergens meer over eens. Sprekend voorbeeld was de motie van JA21 kamerlid Joost Eerdmans. Die diende in dat wie de snelweg op loopt een boete krijgt. Dit om een halt toe te roepen aan de milieuactivisten die om de haverklap de A12 bezetten. Los van het feit dat het levensgevaarlijk is, zorgt het ook voor enorme opstoppingen op de snelweg. Je zou verwachten dat deze motie unaniem wordt aangenomen door onze parlementariërs, maar niets is minder waar. Van de vijftien partijen stemden er acht tegen! Ik weet zeker dat als ik morgen met mijn fietsje van Wijlre naar Maastricht over de snelweg kachel met een bord 'demonstratie' in de hand, ik binnen de kortste keren een dikke vette bon van het Centraal Justitieel Incassobureau op de mat heb liggen.

Verder was het deze week weer de eerste maandag van de maand en dat betekent dat om 12 uur 's middags de sirenes loeien en je mobiele telefoon een takkeherrie maakt dankzij een NL-Alert. Het Centrum Beleidsadviserend Onderzoek berekende in 2021 dat het 170 miljoen euro kost om het luchtalarm tot aan 2040 in de lucht te houden. Om die reden houdt het eind van dit jaar op met loeien. Ik heb overigens nog een hele goedkope oplossing om het luchtalarm wel in stand te houden. Zeker voor oudere mensen die wellicht geen mobiele telefoon hebben. Kwestie van een aantal van mijn vrienden mobiliseren. In bijgaand filmpje geef ik jullie vast een voorproefje. Geluid wel even aanzetten.

0:00

/0:15

Oordeel zelf: geen verschil toch? Wel stukken goedkoper. En zelfs met een waarschuwingsblafje vooraf.

En dan over naar de politiek. Die stond deze week voor een groot deel in het teken van de opinie van Jules Ortjens, fractievoorzitter van Volt, op de website van De Nieuwe Ster. Ortjens vindt dat het 'merk' Maastricht in klinkende munt moet worden omgezet voor de inwoners van de stad. Hij stelt de vraag wat de stad allemaal doet met de toeristische euro's die binnengeharkt (kunnen) worden? "Als we daar geen goed antwoord opgeven, worden we geen leefbare gemeenschap met een sterk stadsmerk, maar worden we een soort 'Dom Disneyland': een pretpark met slechtbetaald personeel", vindt de fractievoorzitter van Volt. Ik ben van mening dat Maastricht dat al een beetje is geworden met winkels die badeendjes, pindakaas, souvenirs, pepernoten of Maastrichtse koekjes verkopen. Je betaalt al de hoofdprijs voor een portie bitterballen op een terras en een groot deel van het (studenten)horecapersoneel kijkt je niet eens meer aan bij het bestellen, maar tuurt op het geautomatiseerde bestelapparaatje. Als je een cola en een pilsje bestelt, vraagt hij of zij drie minuten later bij het bedienen: 'voor wie was de cola?'. Over 'Dom Disneyland' gesproken.

Maar goed, dat terzijde. Ortjens vindt dat de stad teveel toeristisch kapitaal in de beurs van de toerist laat zitten. Hij maakt het vergelijk met Amsterdam, waar parkeren acht euro per uur kost. In Maastricht is dat drie euro. Omhoog dus met die prijs, betoogt Ortjens. De extra opbrengsten kunnen dan gebruikt worden om te investeren in buslijnen, vergroening en sociale huur. Wat mij betreft een prima idee, maar dan wel voor de toerist. Als ik straks vanuit Wylre met een viervoeter-vriendin een filmpje wil pikken in de stad ben ik al zo'n 24 euro voor de kaartjes kwijt. Tel daar nog eens het verhoogde parkeertarief bovenop: voor drie uurtjes maar liefst 24 euro. En dan heb ik nog geen drankje tot me genomen. Hiermee wordt de stad voor de 'boeren' in de omgeving niet echt aantrekkelijk. Dus niet doen!

Wat ik een veel beter idee van Ortjens vind, is het verhogen van de toeristenbelasting. Dan treft het ook de juiste bezoeker en niet de mensen die hier in de regio wonen. Collega Ubags ging in een eigen opinie met het voorstel van Ortjens aan de slag en berekende dat een verhoging van de toeristenbelasting met vijf euro per nacht een extra opbrengst betekent van 7,8 miljoen euro op jaarbasis. Daar kun je hele mooie dingen mee doen voor de inwoners van de stad. Ik heb uit betrouwbare bronnen vernomen dat dit idee met het nodige applaus is ontvangen in het stadhuis. De grote vraag is alleen wie nu de ballen heeft om dit ook daadwerkelijk op tafel te leggen? Wie durft het op te nemen tegen de hoteliers in de stad? Ik zou het wel mooi vinden als straks in de geschiedenisboeken van Maastricht - in navolging van 'het kwartje van Kok' - 'het vijfje van Ortjens' komt te staan.

Wat waarschijnlijk niet in de boeken komt, is de 14,2 miljoen euro subsidie die de publieke omroep L1 jaarlijks krijgt. Het is al jarenlang een strijd tussen de private en publieke media. De een (publieke media) krijgt belastingcentjes in de schoot geworpen, terwijl de ander (private media) zich er het snot voor de ogen moet fietsen. En dit zou nog te billijken zijn als ieder zich op zijn eigen speelveld zou begeven. Een van de belangrijkste doelen van een publieke omroep is dat de programma's voor een groot deel informatief, cultureel en educatief moeten zijn, de zogenoemde ICE-norm. Verder moet de publieke omroep een brede diversiteit aan onderwerpen behandelen, inclusief onderwerpen waarvoor de commerciële markt geen interesse heeft.

En die regel geldt niet alleen voor de provinciale publieke omroep, maar ook voor de lokale omroepen, zoals RTV Maastricht. Maar ook daar lijkt het gedrag heel veel op 'Rupsje Nooitgenoeg'. De gesubsidieerde euro's zijn nooit genoeg, dus wordt er met regelmaat bij de gemeente aangeklopt voor extra geld. Geld van de burgers van Maastricht. Maar ook bij de promo van L1 over de live-uitzending van de eerste ommegang tijdens de Heiligdomsvaart was er als afsluiting te horen: 'Dit programma wordt mede mogelijk gemaakt door...' En toen volgenden een aantal adverteerders. Dat is toch van de zotte. Eigenlijk moet je dan horen: 'En dit programma wordt mede mogelijk gemaakt door 14,2 miljoen subsidie'.

Beperk je nu eens als publieke omroep tot dat wat je moet doen, met het geld dat je krijgt. Maak scherpe keuzes, zet je middelen efficiënt in en wil geen NOS of RTL spelen. Ik vraag me wel eens af of raadsleden en het college wel in de gaten hebben, dat ze dubbel betalen voor iets, als er weer een aanvraag binnenkort voor geld om een extra programma te maken. Zolang hier niets aan verandert, zal de strijd tussen publiek en privaat blijven bestaan.

Waar gelukkig geen strijd is, is bij de actie From Father to Son, waar ik met heel veel trots ambassadeur van ben. En als ambassadeur maak ik hier natuurlijk graag promotie voor. Met deze actie wil de Angelside van MVV Maastricht zoveel mogelijk donateurs vinden die seizoenkaarten willen kopen, voor mensen die het niet breed hebben of een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Voor 185 euro maak je een voetbalseizoen lang twee mensen enorm blij. Vorig jaar werden er 308 seizoenskaarten gedoneerd en ik heb me als ambassadeur tot doel gesteld om dit jaar voor 400 stuks te gaan. De teller staat na de eerste twee weken op 166. Dat is fantastisch, maar we zijn er nog lang niet. Dus ik roep ondernemers en mensen die het kunnen missen op om mee te doen.