Paco Martín: 'Ik wil iets doen dat raakt'

Inhoudsopgave

Op zaterdagochtend in het park, met koffie aan tafel of tijdens een muziekavond rond de feestdagen: waar Paco Martín is, ontstaat verbinding. Regelmatig neemt de vrijwilliger bij Sevagram (internationale) studenten mee naar zorgcentrum Licht & Liefde in Maastricht, om samen iets te betekenen voor de bewoners van Sevagram. “Voor mijn eigen oma kon ik er niet altijd zijn, dus geef ik die aandacht nu aan anderen.” Geboren in Spanje, gepromoveerd in de biochemie, maar altijd met oog voor de mens. “Ik ben geen klassieke wetenschapper. Ik wil iets doen dat raakt.” En dat doet hij – met een wandeling, een lied of een goed gesprek. Zo verbindt hij generaties én werelden.

Als docent op een middelbare school en bewoner van een cultureel studentenhuis is Paco altijd omringd door jongeren. “Ik merkte dat veel studenten iets goeds wilden doen voor anderen, maar niet wisten waar te beginnen. Dus nam ik ze mee naar Licht & Liefde.” Zo ontstonden de eerste wandelingen, koffiemomenten en optredens. Een paar keer per jaar organiseert Paco muzikale avonden met middelbare scholieren, conservatoriumstudenten en iedereen die mee wil doen. “Ik zing niet bijzonder goed,” lacht hij, “maar ik doe wel mee. Het gaat om het samen doen.” Paco weet hoe hij mensen in beweging krijgt. “Ik geloof in simpele oplossingen die niets kosten, maar wel veel opleveren.” Inmiddels coördineert hij een WhatsAppgroep met meer dan zestig studenten die zich willen inzetten. “Het begon met één wandeling. Nu is het een klein netwerk van hoop geworden.”

Eén bezoek, tientallen herinneringen
Paco komt niet dagelijks bij Licht & Liefde over de vloer, maar als hij er is, maakt dat indruk. “Als het regent, drinken we een kop koffie binnen. Is het mooi weer, dan gaan we wandelen in het park”, vertelt hij. “Je ziet mensen opbloeien. Ze stellen vragen en vertellen verhalen die ze normaal niet delen.” De interactie werkt twee kanten op: bewoners doen moeite om Engels te spreken met internationale studenten en studenten oefenen hun Nederlands met bewoners die daar geduldig bij helpen. “Sommige noemen een bewoner zelfs hun Nederlandse oma”, zegt Paco lachend. En hij krijgt er veel voor terug. “Bewoners vragen: ‘Wanneer komen jullie weer?’ en ‘Vergeet je mij niet?’ Laatst gaf een student me een cadeau, gewoon omdat ze het zo’n mooi initiatief vindt.”

Betrokkenheid studenten
Wat het werk extra bijzonder maakt, is de betrokkenheid van de studenten zelf. Paco neemt ze niet alleen mee, hij laat ze ook ervaren wat het echt betekent. “We verdienen het allemaal om gezien te worden,” zei een van de studenten als reden om dit vrijwilligerswerk te doen. En dat gebeurt, bij iedere wandeling of koffiepauze. Een ander deelde: “Niet iedereen heeft zijn grootouders dichtbij. Door dit werk besef ik hoe waardevol het is om tijd te delen en hoeveel je daarvoor terugkrijgt.” De impact gaat verder dan een mooi moment. “Sommige studenten voelen het als hun manier om iets terug te geven”, vertelt Paco. “Zij zeggen: deze generatie heeft onze wereld opgebouwd, nu zijn wij aan de beurt.”

Vrijwilligerswerk op jouw manier
De vrijheid die Sevagram biedt, past precies bij hoe Paco het vrijwilligerswerk wil invullen. “Je hoeft niet elke week beschikbaar te zijn. Eén uur per maand is ook goed. En je mag anderen meenemen.” Zo sluit het aan bij zijn drukke agenda en kan hij studenten betrekken zonder hen te overvragen. En dat is belangrijk, want Paco heeft een duidelijke ambitie: “Ik wil dat dit initiatief straks ook zonder mij kan doorgaan. Dat studenten zelf dingen gaan organiseren.” De samenwerking met Sevagram ervaart hij als warm en laagdrempelig. “Het wordt gewaardeerd wat je doet, ook al is het klein.” Wat begon als een idee, is uitgegroeid tot iets dat mensen raakt. “We brengen generaties bij elkaar. En dat doen we gewoon met een kop koffie, een lied of een wandeling.”

Het verschil maken
Aan mensen die twijfelen of vrijwilligerswerk iets voor hen is, heeft Paco een helder advies: “Gewoon doen. Er zijn zoveel ouderen die niemand meer om zich heen hebben. Jij kunt daar het verschil in maken.” Zelf kon hij er niet zo vaak voor zijn oma zijn als hij had gewild, omdat hij in het buitenland woonde. “Wat ik toen niet kon doen, geef ik nu aan anderen terug. Bij Sevagram mag dat op jouw manier: klein, groots, alleen of samen. Begin gewoon met een wandeling. Of een praatje. En je zult merken hoeveel je daarvoor terugkrijgt.”