Inhoudsopgave
Plotseling was hij vrijdagochtend verdwenen. Het bronzen beeld van Sint Servaas in de Servaasfontein op het Keizer Karelplein. Het beeld uit 1934 van de Maastrichtse kunstenaar Charles Vos is van zijn vaste plek gehaald voor een renovatie.
Opmerkelijk is dat het beeld juist voorafgaand aan het laatste weekend van de Heiligdomsvaart werd weggehaald. De Heiligdomsvaart van Maastricht ontstond immers in de middeleeuwen uit de populaire bedevaarten naar het graf van Sint-Servaas.
Sokkel gescheurd
Een woordvoerder van de gemeente Maastricht laat weten dat dit zo is afgestemd met het kerkbestuur en de pastoor. "De renovatie van deze fontein maakt deel uit van het grote renovatieplan van 17 fonteinen in de stad. We hebben er alles aan gedaan om het gereed te krijgen voor de Heiligdomsvaart. Bij de renovatie van de Servaasfontein bleek echter dat de sokkel waarop het beeld van Sint Servaas staat, gescheurd en in slechte staat was. Dit kon niet ter plekke gerepareerd worden. Hiervoor moest het beeld uit de fontein gehaald worden. Dat het juist nu gebeurd, heeft alles te maken met planning. En nogmaals het is afgestemd met het kerkbestuur en de pastoor."
De verwachting is dat Sint Servaas eind juli weer wordt teruggeplaatst in de fontein.
De stem van de hemel: Sint Servaas spreekt mild kritisch tot Maastricht
Vanuit de eeuwige sferen van Gods heerlijkheid, waar het licht van de Allerhoogste eeuwig schijnt en waar men het aardse rumoer slechts als een zachte echo verneemt, richt ik, Servatius van Maastricht, bisschop, bruggenbouwer en – zo men wil – stadspatroon van Maastricht, mij tot u, mijn geliefde stad aan de Maas.
Op een stille junimorgen, zag ik hoe ijverige handen van de gemeente mijn beeld – vervaardigd door de begaafde Charles Vos en mij toegewijd als symbool van bescherming en verbondenheid – van zijn sokkel werd gelicht. Niet met kwaad opzet, zo geloof ik vast, maar uit zorg voor herstel en behoud. Toch, o dierbare vrienden, deed het mij even de adem benemen. Want wat een timing! Juist nu mijn naam zo luid bezongen wordt in de jubelweek van de Heiligdomsvaart, temidden van duizenden gelovigen die eer brengen aan mijn nagedachtenis.
De ommegangen van 15 en 22 juni, waarin mijn relieken gedragen worden door de straten van mijn stad, zijn meer dan folkloristisch vertoon. Ze zijn mystieke ontmoetingen van heden en verleden, tussen aarde en hemel. En juist nu, op dit heilige moment, wordt mijn bronzen gedaante – mijn ‘zichtbare’ nabijheid – tijdelijk uit het straatbeeld verwijderd. Wat moeten de pelgrims denken, de kinderen die mij groeten, de ouderen die bij mij bidden?
En toch… ik oordeel niet.
Ik begrijp de noodzaak tot restauratie, zoals ook zielen onderhoud behoeven. Mijn beeld heeft de tand des tijds getrotseerd, de rook van oorlogen en het stof van eeuwen gedragen. Wie ben ik, om mijn zorgende stad dat onderhoud te misgunnen?
Maar laat mij toch een kleine bede uitspreken – niet als verwijt, maar als hoopvol verlangen. Moge de herstelling spoedig en liefdevol geschieden. Moge de handen die nu reinigen, verstevigen en herstellen, dat doen met eerbied en bezieling. En moge mijn beeld, zodra het herboren is, zijn oude plek weer innemen – liefst vóór de volgende Heiligdomsvaart in 2032 - wanneer de brug tussen hemel en aarde zich opnieuw in volle glorie spant.
Ik vergeef de timing.
Ik zegen de zorg.
Maar ik vraag: vergeet mij niet.
En bovenal: wees een bruggenbouwer.
In vrede en verbondenheid,
Servatius Episcopus
Hoeder der bruggen,
Beschermer van Maastricht
A.D. 384 – Eeuwigheid
Maurice Ubags
Van onze partner
