Inhoudsopgave
Bij us thoes stoonte roond de krib ‘nen houp sjäöp. Welliech kint geer die sjäöp. E Huipke wol en puu wie zwegele stekskes. Zelfs groete en kleine. Iech höb ze bewaord en ze ligke door ’t jaor in ’n bleke does um ze good en veurziechteg te bewaore. Mèt de keersemes mage ze eve d’roet. Ze zien ‘ne soort rillekwie gewore. Dat hoort en huurt bij ’t ritueel vaan de keersemes.
Wat dao vreuger ouch bij hoort waors gooj boter en pistolekes. Door ’t jaor woort magarien gesmeerd meh mèt de keersdaog kaom gooj boter op taofel um de pistolekes, de mik en ’t keersbroed mèt te smere.
Iech dink tot hiel väöl lui vaan die rituele hadde. Mèt de keersemes ging me ouch neet ’t hoes oet. Dat waors oongepas. Lui zaote thoes gezèlleg bijein. Mam koch vaan teveure ‘nen houp beukskes zoewie de Revue, d’n Donald Duck, de Margriet en get printebeuk. Die woorte opzij gelag en mèt de keersemes woorte die geleze en zoe kaome veer die daog door.
D’n tèllevisie had in de beginjaore allein saoves e programma. Op twiede keersdaag waors dat ummer ’n ganse belevenis. Daan waors dekser ‘ne sjoenen Amerkaonse fèlm te zien, ‘nen traonentrekker. Eine boevaan me bij veurbaat wis tot alles good zouw koume op ’t ind meh dat ind bleef daan nog eve weg en es ederein oetindelek nate ouge had daan kaom alles good. Wat veer neet hadde mèt die daog, meh die Amerikaone wel, waors dikke laoge snie um sjeloes op te weure. Dee snie höbbe veer nog ummer neet en door de opwerming vaan de eerde zal dat ouch wel noets gebäöre. Dus mote veer ’t doen mèt de fèlmsnie of snie oet de spuitbös.
De keersdiner zaog indertied ouch aanders oet es allewijl. Noe weure de mieste lui geïnspireerd door de beukskes vaan AH, de Jumbo en de Plus. Dao stoon allemaol lekker dinger in meh dat waors vreuger neet ’t geval. E bösstökske, eerdappelkrokètsjes en erwtsjes en wörtelkes waors al hiel get bezunders. Es daan ouch nog e söpke veuraof en iestoert nao kaom daan had me toch geweldeg gegete. Wien bij ’t ete kin iech miech es keend neet rappelere. Saoves kaom ‘nen avvekäötsje op taofel en avventouw get boerejongens. Die boerejonges mochte veer es keen douch wel ‘ne perbere en de hads daan indirek ’t geveul tot’ste zaat woors. Veur us kinder waors limmenaad in hoes gehaold.
Welliech umtot ’t vreuger zoe touwging in de keerstied höb iech nog ummer e melancholisch geveul euver miech es die daog aonbreke. De boum steit op, de bougies branne en ’t kinneke ligk in ’t kribbeke. Dat gief e werm geveul en dat wins iech uuch allemaol touw de koumende daog. Zaolege Keersemes!
Jan Janssen
