Inhoudsopgave
Leef Mestreech,
Deze week viel ik bijna van mijn vier poten toen ik vernam dat station Maastricht Randwyck de nieuwe naam station Maastricht Brightlands krijgt. Wie krijgt het bedacht? Nou, de Provincie Limburg, de gemeente Maastricht, de Universiteit Maastricht en het ziekenhuis MUMC+. Een stationsnaamswijziging is vrij zeldzaam. De laatste keer dat dit gebeurde was een kwart eeuw geleden toen station Eindhoven het woord Centraal erachter kreeg. Dat vind ik nog vrij logisch, maar wat we in Maastricht klaarspelen behoort tot de categorie 'boven het volk verheven ideeën.' Nog los van het feit dat dit grapje een slordige 150.000 euro gaat kosten, wordt de naam Randwyck simpelweg de das omgedaan.
Waarom? In de De Limburger valt te lezen dat wethouder Frans Bastiaens vindt dat de naam Randwyck in het buitenland te onduidelijk zou zijn. Alsof de stations Fenchurch Street (Londen), Gare Saint-Lazare (Parijs), Barcelona-França (Barcelona), Madrid Atocha (Madrid), Roma Tiburtina (Rome) of München-Pasing (München) bij het grote publiek bekend zijn. Dit is weer een staaltje grootheidswaanzin van een stadje dat alleen maar internationaal bekend is omdat er ooit een Europese handtekening werd gezet. Een station is geen stadion van een voetbalclub waar ze voor een zak geld de naam best willen veranderen. Past Brigthlands wellicht beter bij de slogan die Maastricht Marketing een jaar geleden liet bedenken door een reclamebureau: Catch your breath in the most intimate metropolis on earth: Maastricht.
Misschien hadden ze die 150.000 euro beter in MVV kunnen stoppen door De Geusselt te wijzigen in het Brightlands Stadion? Ik ga in ieder geval een verzoek bij de wethouder indienen om de bushalte Boschstraat te hernoemen naar bushalte De Nieuwe Ster, want ook onze krant kan buiten de stadsgrenzen nog wel wat naamsbekendheid gebruiken.
Ik weet ook al iemand die de borden in de Boschstraat opnieuw wil beplakken. Dat is de fractievoorzitter van GroenLinks, Coen van der Gugten. Hij is namelijk van mening dat met de invoering van voorbedrukte of digitale verkiezingsborden, de romantiek van het plakken gaat verdwijnen. Geen plakoorlog meer of een uur onder de douche staan om het plaksel uit je haar te krijgen. Ik ben het volledig met Coen eens. Je moet er toch niet aan denken dat er straks zo'n digitaal bord staat te loeien om de kiezers te trekken. Het ene digitale filmpje van een kandidaat zal nog gekker zijn dan het andere. Nee, ik ben ook van het gewoon ouderwets plakken en af en toe stiekem een snorretje tekenen.
Deze week dacht ik heel even een grote tegel te hebben gelicht. Ik kreeg een foto toegezonden waarop vier politiek geëngageerde mannen te zien zijn die in de coronaperiode met een grote smile de 1,5 meter regel aan hun laars lappen. Mijn vreugde was echter van korte duur, want na wat research bleek deze foto in mei 2025 te zijn gemaakt. De heren zijn dus helemaal niet in overtreding. Het blijkt simpelweg het kantoor van Belvédère aan de Penitentenpoort te zijn waar ze de sticker Haw pin als een relikwie op de vloer hebben laten plakken.
Overigens, de tweede heer van links, Jos Gorren, had deze week bijzonder nieuws, namelijk gezinsuitbreiding. Sem heet de nieuwe Gorren-telg en is een Sheltie oftewel een Shetland Sheepdog. Wat Jos niet weet, is dat ik onmiddellijk contact heb opgenomen met Sem en hem een stageplek heb aangeboden bij De Nieuwe Ster. Onder mijn hoede natuurlijk. Vooruitzien is regeren, en daarom moet ik al vroegtijdig een opvolger voor mij klaarstomen. Sem twijfelde nog even tussen de politiek en de journalistiek, maar toen ik hem duidelijk had gemaakt dat ik met mijn columns meer impact heb dan de nodige Maastrichtse politieke partij was hij al snel overstag. We hebben afgesproken dat, zo snel hij niet meer in huis zijn plasje en poepje doet, hij een dagje komt meelopen aan de Boschstraat. Zeg maar een snuffelstage. En snuffelen kunnen wij viervoeters heel erg goed.
Waar ook het nodige te snuffelen viel, was aan de Kroesmeestersdreef in Belfort. Daar lag namelijk plotseling een grote berg hooi op het grasveld voor de appartementen. Beetje zon erop en het gaat heerlijk broeien en meuren. Voor ons viervoeters is die geur een lekkernij, maar voor de aanpalende bewoners is het andere koek. Daar leek het op een NL-alert: houd ramen en deuren gesloten. Waarom die pukkel mest nu juist daar is neergelegd, is een raadsel. Het hooi is afkomstig van de begraafplaats aan de Tongerseweg en die ligt twee straten verder. Het maaibedrijf had het beter ter plekke kunnen 'parkeren', want een dode zal niet klagen over boerenlucht. Inmiddels heb ik vernomen dat het stinkend goedje is verwijderd van het grasveld. Maar dat er niet veel later weer een pukkel hooi werd neergelegd.
Wat ook op een pukkel mest begint te lijken, is de bouwvergunning Palace Wyck. Waar de SP fel verzet voert tegen de onteigening en de bouw van een hotel met luxe stadsvilla's, maakte afgelopen week wethouder Frans Bastiaens bekend dat wanneer de gemeente een bouwvergunning afgeeft, daar ook een ultimatum aan wordt gekoppeld. Ontwikkelaar 2Rocks/Arets krijgt keiharde termijnen opgelegd voor de realisatie van de plannen. Valkenburg wordt daarbij als voorbeeld genomen. En dat is op z'n minst opmerkelijk, want de gemeente Valkenburg aan de Geul had ook daar een ultimatum gesteld aan 2Rocks bij de ontwikkeling van het luxueuze hotel Croix de Bourgogne aan het Theodoor Dorrenplein. Echter keer op keer stelde 2Rocks de bouw uit tot groot ongenoegen van burgers, ondernemers en gemeente. Uiteindelijk werd het contract met de ontwikkelaar door de gemeente eenzijdig ontbonden. Het is goed dat de gemeente Maastricht een ultimatum heeft verbonden aan de vergunning. De vraag is of dit zoden aan de dijk zet, gezien de ervaringen in Valkenburg? Maar goed, eerst maar eens kijken of de onteigening van het pand Bourgognestraat 28 gaat lukken. Voorlopig blijft het dus voor velen nog even stinken rondom Palace Wyck.
Veer zien us!
Oscar
