Inhoudsopgave
Veer waore de aofgeloupe daog eve e weekske de tössenoet. Neet wied eweg meh zjus wied genóg um Mestreech eve te vergete. D’r mós ‘nen houp gebäöre op de labtop en in miene kop um astrein völling te höbbe veur Revue aon de Maos. Meh sjele wawwel kump neet vaan allein, dao mooste get veur doen, naomelek alleriers d’n kop leeg make.
Veer trokke mèt euze caravan de berg op nao Cadier en Kier. Wat opveel waors ’t greun dat al sjoen aon ’t verkleure is. Alle kleure vaan de regebaog. De loers diech d’n ouge oet. Via Mergraote, Gölpe en Wittem kaome veer tösse de Limburgse heuvele terech. Sjitterend gewoenweg.
Boe euze caravan kaom te stoon, gaof ’t hoonderde paddesteul. Dat veel metein op. Prachtege exemplare en dat brink diech indirek in ‘nen aandere wereld. De sprookjes wereld vaan kabouters, evermennekes moot iech zègke, en elfjes. Die elfjes had iech zjus nudeg want ‘elf’ huurt bij vastelaovend en Revue aon de Maos. Neve eus camping waors ‘ne boer de krote aon ’t oetdoen. ‘ne Hiele groete berg krote die astrein de veur mote zörge tot de bieste geinen hoonger höbbe.
Mèt aondach höbbe veer daonao stoon te loere. Zoe get zuuste bij us in de stad neet. Get weier op, wie veer aon ’t wandele waore, kaome veer langs e huiske boe d’n eigeneer wel 25 hinne had roondloupe en in ’n aongrensend stök groond lepe gajze en op ’t stöpke veur de hoesdeur zaot e ketteke, zwart mèt wit, naor us te loere.
E stökske weier klótsde e struimke water langs de weeg. Wie sjoen woene veer toch in eus Limburgs land. Op weeg trök nao euze caravan zaoge veer bove de toppe vaan de heuvele de kèrk vaan Vijle oetsteke. Dat zörgde deveur tot veer us in de caravan e wijnsje, genaomp ‘Bergdörpke’ ginge permitere.
De kop waors oondertösse e stökske leger gewoorde en d’n ierste flawweköl kaom op ’t sjèrm vaan de labtop te stoon. Dat gief daan e content geveul. Ummertouw lees iech miene sjele wawwel hel op veur um te hure wie dat meugelek astrein geit klinke es de speulers daomèt aon de slaag goon. Es de speulers ’t leuk en ammesant vinde is d’n ierste slaag gewonne. ’t Publiek kump later es euver d’n iersten tèks nogins de sajs vaan ’t rippetere is oetgesjöt.
Dus eve weg oet Mestreech, eve weg vaan d’n tèllevisie deit ‘ne mins good en bringk häöm op aander gedachte. Gein serieus gedachte meh hersespinsels tösse de paddesteul en de elfjes. Wèt trouwens iemes of d’r e Mestreechs woord besteit veur 'elfje'.
Jan Janssen