Wat is loos bij De Limburger?

Inhoudsopgave

Leef Mestreech,

Het was de week van Jony, Bonnie, Kensi, Jailey, Rick en Ashley. Nee, dit is niet de moderne variant van The Kelly Family. De eerste vier namen behoren toe aan vier Ragdoll katten, de laatste twee zijn de eigenaren van de beestjes. Afgelopen week stonden ze in de rechtbank in Maastricht lijnrecht tegenover elkaar. Het koppel is sinds een tijdje geen koppel meer en vecht nu om wie de katten mag hebben. Termen als dwangsom, bodemprocedure en eigendomsrecht vlogen over de tafel van de rechter.

Ik ben eens even in het Ragdoll-ras gedoken op internet. Wat blijkt? De Ragdoll het misschien wel de meest relaxte huiskat is. "Deze katten zijn in principe snel tevreden en weinig veeleisend. Ze tolereren de meeste situaties. Ze hebben een uiterst zacht en ontspannen karakter en zijn trouwe, toegewijde huisdieren." Je vraagt je af wat mensen ertoe beweegt om het bezit van de beestjes voor veel geld uit te vechten voor de rechtbank. Ik zeg: twee katten bij de een en twee bij de ander. Probleem opgelost en Jony, Bonnie, Kensi en Jailey zullen niet piepen want ze zijn immers snel tevreden en weinig veeleisend. Het geld voor de advocaten kun je dan doneren aan een stichting die zich voor de dieren inzet.

Ik ben overigens binnenkort ook geld kwijt aan een advocaat. Kwam namelijk per toeval erachter dat er merchandising met mijn kop bestaat. Hier heb en had ik geen weet van, ze hebben dus zonder te vragen mijn portretrecht geschonden. Even los van het feit dat ik de kleur rood niet mooi vind, hebben ze mij ook nog drie pootjes gegeven. Dit wordt een bodemprocedure!

Waar ook een bodemprocedure van gemaakt mag worden, is de terreur op het Lakenweversplein. Als je de bevindingen van de bewoners leest, vraag je je echt af waar het met de jeugd naar toe gaat. Ieder dag van vroeg in de avond tot 's morgens vijf, zes uur overlast van hangjongeren die de buurt terroriseren met vandalisme, geschreeuw, bedreigingen en drugsgebruik. Bewoners durven 's avonds laat niet meer de straat op. Handhaving of politie is in geen velden of wegen te bespeuren, want alle ordehandhavers zijn druk in de weer met de Rieu-concerten. De wijkagent heeft inmiddels gereageerd op het verhaal in De Nieuwe Ster en geeft aan dat hij ermee aan de slag gaat. Ik hoop dat dit geen gevalletje van 'praten met de jongeren' wordt, maar gewoon lik-op-stuk-beleid.

Inmiddels is bekend geworden dat er een tweede editie van Open Air metalfestival South of Heaven zal plaatsvinden bij de Gashouder. Na de eerste editie waren er geluidsklachten van omwonenden. Voorstanders van deze muziek waren juist blij dat er eindelijk in hun genre ook iets wordt georganiseerd in Maastricht. Zij komen nu aan hun trekken met een tweede editie. Ik moest wel even grinniken toen ik dit bericht naast het bericht plaatste waarin wordt aangekondigd dat er geen nieuw MVV-stadion komt op het Mondi-terrein. Een van de argumenten van het college om dit niet te doen, is dat de impact op de flora en fauna op het terrein te groot is. "Een voetbalstadion heeft door de trillingen veroorzaakt door het (springend) publiek en bijkomend geluid én de overmatige verlichting negatieve effecten op de vliegroutes van meerdere soorten vleermuizen en de aanwezige muurhagedissen en andere reptielen."

De afstand tussen het Mondi-terrein en de Gashouder is hemelsbreed nog geen 500 meter. Blijkbaar beschikken de vleermuizen, muurhagedissen en andere reptielen aldaar over oordopjes, zonnebrillen en een goede vering in hun slaapvertrekken.

De muurhagedis bij de Gashouder is blijkbaar beter uitgerust tegen geluid, trillingen en licht dan zijn soortgenoten op het Mondi-terrein.

Waar straks ook oordopjes nodig zijn, is op plekken waar kabelgootjes zijn aangelegd. In deze gootjes zit de oplaadkabel voor een elektrische auto. Ideaal voor mensen die geen oprit hebben en de auto aan de straat moeten opladen. Voetgangers struikelen dan niet over de kabel die over het trottoir ligt. Perfect plan op het eerste oog. Maar... wat als ik straks met mijn benzine-auto op die openbare parkeerplek sta voor het huis met kabelgoot? Dan kan de 'kabelgoot-bezitter' zijn auto niet opladen. Dit zal geheid tot verbale schermutselingen gaan leiden. Overigens, het aanleggen van zo'n kabelgootje is voor de eerste 50 aanvragers, tegen een gereduceerd tarief van 500 euro te bestellen. Ben even gaan rekenen. Een gemiddeld trottoir in Nederlands is 150 cm breed. Een stoeptegel is 30 x 30 cm. Voor die 500 euro worden dus vijf stoeptegels vervangen door een exemplaar met een gleufje. En dit is ook nog eens een gereduceerd tarief. Ik begin mijn eigen sleuvenbedrijf met de slogan: 'Voor iedere goot legt Oscar uw trottoir bloot'. Ketschjing! Kassa!

En 'wat is loos' bij De Limburger. Van de week zag ik namelijk mijn grote vriend Jeffrey van 'Wat is loos in Mestreech?!' op de website van de krant een interview afnemen met de 100-jarige Jo Winkelmolen. Jeffrey deze keer niet in een shirt met allemaal reclame, maar in een keurige effen variant. Op de plopkap (het hoesjes over de microfoon) het logo van De Limburger en de vragen aan meneer Winkelmolen in het Nederlands. Het was wel even wennen om onze 'knuffel-Sjeng' zo te zien opereren, moet ik eerlijk bekennen.

Werken beide mediabedrijven nu officieel samen, vraag ik me af? Dit doet de krant overigens wel al met RTV Maastricht, door de raadsvergadering uit te zenden onder de titel 'InBeraad' en met Kirchroa Tropical. Verder werd bekend dat voormalig L1-sport presentator Bas van Mulken na de zomer de overstap maakt naar de krant. Opmerkelijk is dat alle initiatieven het label video dragen. Gaat de 'geschreven' krant hiermee de concurrentie met L1 aan of is dit om het tij te keren van het abonneeverlies? Hoofdredacteur Björn Oostra maakte namelijk een paar weken geleden in zijn column bekend dat ze van 67.000 'papieren' abonnees nu, in zes jaar tijd gaan zakken naar iets meer dan 30.000 abonnees. Of Jeffrey, RTV Maastricht, Kirchroa Tropical en Bas van Mulken een enorme ommekeer gaan bewerkstelligen, betwijfel ik. Maar goed, ik ben dan ook maar een eenvoudige hond.

Fragment uit de column van de hoofdredacteur van De Limburger, Björn Oostra.

Tot slot kruip ik nog even in mijn rol als ambassadeur van de actie From Father To Son. Mijn doel (als ambassadeur) is om donateurs te bewegen om 400 MVV-seizoenskaarten te kopen, die vervolgens beschikbaar worden gesteld aan gezinnen die het niet zo breed hebben. Een jaarlijks geweldig actie van de Angelside. Volgens de laatste informatie van initiatiefnemer Erwin Ozergun zijn er inmiddels 390 kaarten gedoneerd. Nog minimaal tien te gaan dus! Als dit niet lukt, vreet ik mijn voerbak op. De nummer 400 krijgt als beloning een bijzondere plek in mijn column.

Zo, en nu ga ik mijn toetsenbord voor een paar weken gedag zeggen. De politiek is met zomerreces, dan kan ik dat ook. Collega's Eberson, Goes, Ubags en Van der Linden werken gewoon door, maar die zijn niet goed snik. Ik ga eens beginnen aan een flinke siësta.