Inhoudsopgave
“Hier heb je een unieke plek die in de hele stad niet bestaat.” Katrin Henss, initiatiefnemer en coördinator van de Theater Werkplaats Maastricht, heeft een duidelijke oproep aan de gemeente. “Zorg dat deze plek kan blijven bestaan, dat deze plek mag bestaan en dat deze plek ook gesteund en gedragen wordt.”
Door: Mikos Pieters
De theaterwerkplaats in Malpertuis is haar trots. “Ik ben ooit begonnen met een klein atelier in de decorfabriek aan de Meerssenerweg. Ik ben theatervormgever en maak theaterdecors, rekwisieten en kostuums. Met iedere productie groeide dat en werd het meer en meer.”
Zwarte doos
Vanuit de opslag ontsprong ook een repetitieruimte. “Andre Feyt van het Kumulustheater zei tegen mij, ‘Heb je iets aan een balletvloer, die van ons moet weg.’” In plaats van op te slaan werd deze uitgerold. “Ik heb wat theaterdoeken opgehangen en maakte daarmee een soort zwarte doos. Ik kon opeens dus niet alleen kijken of de decors werken, ik kon ook theaterproducties laten ontstaan en de ruimte delen met andere theatermakers.”
Maar de tijdelijkheid van de Meerssenerweg stopte. “Toen ik daar weg moest, heb ik hemel en aarde in beweging gezet. Want ik dacht, ‘Dit moet eigenlijk in zijn geheel overgaan naar een nieuwe plek.’ Bleek natuurlijk heel snel dat dat dus niet kan. Uiteindelijk heb ik via Maximus deze plek op de Courtoisstraat gevonden.” Het is een gemeentelijk pand dat Henss tijdelijk anti-kraak kan huren.
Verhuur
Katrin betaalt veel zelf. “Die kostuumverhuur levert wel een deel op. Uiteindelijk is het idee dat de verhuur van de repetitieruimte en de kostuumverhuur, de huur van het gebouw moeten financieren.” Vooralsnog maakt regelgeving andere verhuringen onmogelijk. “Ik heb altijd gezegd ik wil een gezonde organisatie neerzetten die zich in feite zelf kan bedruipen.” Ze is druk bezig om een plan te ontwikkelen voor het hele pand.
“Ik wil best een redelijk bedrag huur betalen. We hebben hier echt een unieke plek waar amateurs en professionals elkaar ontmoeten, waar je kunt repeteren, waar je kostuums kunt huren, waar je decor kunt maken en bouwen, schroeven en verven."
Veldeke
Zo repeteert het Veldeke Theater op dit moment voor een dialectproductie van Ingmar Bergmans Scenes from a Marriage in regie van Pim Horio met Will Wintjens en Hortense Brounts. “Iedereen heeft moeite met het vinden van repetitieruimtes. Ik heb die repetitieruimte om mijn professie uit te oefenen en heb dus mensen en groepen binnengelaten om die te mogen gebruiken. Het is een grote luxe, laten we het vooral delen en samen maken."
Linda de Mol
Ze is een Duitse en voelt zich in Maastricht als een vis in het water. “Ik ben de enige in de familie die Nederlands praat, ze maken grapjes en noemen me Linda de Mol.” Op haar 18e is Katrin in Maastricht terecht gekomen. “Ik wilde me opnieuw definiëren en uitvinden, opnieuw beginnen met een nieuwe taal en nieuwe cultuur. Ik had altijd al een passie voor theater en ik wilde het theater in. Tijdens mijn studie werkte ik in het Kumulustheater achter de bar. Ik heb veel theater gezien en nam als een spons alles tot me. Nadat ik heel netjes mijn studie heb afgemaakt, ben ik begonnen bij Studium Generale en daarna ben ik zelfstandige geworden.”
Genomineerd
Katrin is genomineerd voor de meest indrukwekkende vormgeving van het amateurtoneel en betrokken geweest bij producties van onder andere Guido Wevers, Sander van Egmond, Pim Horio, Jelle Stiphout, Mieneke Bakker, Hanneke Som, Sebas van der Donk, Toneelgroep Papaver, Het Veldeke Theater, Toneelgroep M46, Het Laagland en Philzuid.
Legendarisch zijn de Nightscapes Festivals. “Het was iedere keer op een andere plek. Het was het verkennen van onbekende plekken. Dat hebben we vier jaar lang gedaan, de laatste keer op Fort Sint Pieter. Je kunt qua vormgeving ervoor zorgen dat mensen echt een andere wereld binnenkomen. Dat ze geraakt worden, dat het niet alleen maar muziek op een podium consumeren is maar dat het publiek onderdeel van het geheel wordt. Eine Totalerfahrung!”, zegt ze glunderend.
Organisch ontstaan
De Theater Werkplaats Maastricht was geen beleid, noch vooropgezet plan. “Dit is een plek die organisch is ontstaan. Zoals het voormalig Huis van Bourgondië, een plek waar theatermakers kunnen maken, waar ze ruimte hebben, waar spullen zijn om te maken en waar ze elkaar kunnen steunen, waar amateurs en professionals elkaar kunnen ontmoeten. Een rafelrandje wordt niet geïnitieerd, het ontstaat. Iets wat niet strak gedefinieerd is maar een vacuüm waar dingen nog mogen, waar nog letterlijk en figuurlijk ruimte is voor mensen.”
Burendag
“Onze buren in Malpertuis zijn nieuwsgierig wat hier allemaal gebeurt. Op Burendag gaan we de deuren opengooien met een open repetitie van Niemandskind, introduceren makers het project Het Grote Energie Diner en organiseren we theatrale workshops voor kinderen."
Of de werkplaats kan blijven is nog maar de vraag. De afdeling vastgoed van de gemeente lijkt een andere belangenafweging te maken dan de afdeling cultuur. “Idealiter zegt de gemeente, ‘Dit is belangrijk en gaan we voor een deel subsidiëren.’ Het is ook een stuk erkenning.” Ongeacht welke beslissing dan ook gaat ze door. “Ik wil mensen blijven verrassen, verhalen vertellen en verbeelden, verbinden en betoveren met theater.”
Van onze partner
