La Grande Dame van het theater toont weer even schoonheid

Inhoudsopgave

Met dank aan de gastvrijheid van pachter Heineken krijgt de Maastrichtse politiek deze dinsdagmiddag een rondleiding door de Bonbonnière. La Grande Dame van het Maastrichtse theater, die alleen maar mooier wordt naarmate de jaren verstrijken, toont haar schoonheid.

De Redoute, de Bonbonnière, de witte zaal - La Salle Blanche -, het plafond van Charles Eyck, mooier dan de hemel zelf, het brandscherm van Ger Boosten, Kunst met een grote K. Gestolde geschiedenis in het gebouw zelf. Maar ook levende geschiedenis: generaties Maastrichtenaren hebben hier ongelooflijk veel plezier gehad. En plezier gemaakt, zoals Jan Janssen, die hier in 1976 zijn carrière op de planken begon met de uitvoeringen van de komische opera Trijn de Begijn. Iedereen heeft zijn eigen herinneringen.

Hart
De enige die deze middag ontbreekt is de otoriteitetoeker Georges van Zeijl, die elk jaar tijdens de Machseuverdrach het stadsbestuur over de knie legt dat de Bonbonnière er voor schandaal bijligt en er niets gebeurt om het gebouw dat Maastricht in zijn hart heeft gesloten een nieuw leven te geven. Van Zeijl maakte er een prachtig liedje van, waar iedereen sjevraoje van kreeg, hinnevel, kippenvel.

Teruggeven
De rauwe werkelijkheid is dat het Heineken niet is gelukt een invulling te vinden voor de Bonbonnière. Het project van projectontwikkelaar Landmark strandde vrij recent. Twee jaar voor dat project, probeerde Heineken vergeefs het pand terug te geven aan de gemeente, zo zei Luis Tejero van Heineken dinsdagmiddag desgevraagd.

Nachtvergunning
Het pand weer terug in gebruik nemen, vergt een investering van enkele tientallen miljoenen euro's, zo becijferde Landmark. Het pand met succes exploiteren zal afhangen van de mogelijkheden om het te gebruiken. Nu moet de horeca ondergeschikt zijn aan culturele en of maatschappelijke functies. Een nachtvergunning? Uitgesloten. De logistieke aan- en afvoer rond de Bonbonnière is problematisch.

2034
Zoals het er nu naar uitziet, ligt de Bonbonnière er tot 2034 nog - in de woorden van Georges van Zeijl - voor schandaal bij. De politiek in Maastricht staat voor een groot dilemma. Serieus de beurs trekken of het pand verder laten zoals het is tot 2034. In de wetenschap dat de gemeente er ooit iets mee zal moeten gaan doen. Sloop van dit historische pand is uitgesloten. Zeker in de stad waar een weggezaagd stukje van een - voor de buitenwereld onzichtbare - monumentale houten moerbalk de gemoederen al zo verhit.