Nuyts: "Hoe onveilig moet Maastricht worden?"

Inhoudsopgave

Raadslid Kitty Nuyts van de Liberale Partij Maastricht heeft - naar aanleiding van de terreur in de Laurent Polisstraat - nog maar enkele vragen aan de burgemeester: "Hoe gaat u een einde maken aan deze zeer onveilige situatie en hoe gaat u Woonpunt hier medeverantwoordelijk voor maken? Beseft u de consequenties van uw aanpak op de samenleving?"

Nuyts laat in een pittige brief weten dat ze klaar is met de aanpak van gemeente, Woonpunt en politie die ze betitelt als "pappen en nathouden". Nuyts: "Moeten er eerst doden vallen voordat u ingrijpt?", zo schrijft ze.

Geacht college,

Als burgemeester bent u al heel lang, circa 2 jaar, op de hoogte van de zeer onveilige situatie in de Laurent Polisstraat. We hebben u namelijk alle informatie - soms bijna dagelijks - doorgestuurd. Daar kwam nauwelijks een reactie op ondanks dat in de afgelopen twee jaar zeer ernstige dingen zijn gebeurd en door ons gemeld werden bij u.

We hebben ons steeds afgevraagd hoe het mogelijk is dat een woningcorporatie Woonpunt de ogen blijvend sluit voor een situatie die compleet uit de hand loopt in een straat en daar toch steeds weer ernstige probleemgevallen daar huisvest. Ondanks de meldingen en stevige protesten van de bewoners. We hebben ons ook steeds afgevraagd waarom u als burgemeester tamelijk passief bent gebleven de afgelopen jaren. Er zijn tijden dat de politie 4-5 keer per week in de straat moe(s)t komen om op te treden, maar soms ook dagelijks tot op heden. We hebben ons steeds afgevraagd waar het scenario van de slappe aanpak en het wegkijken in uitmondt.

Van drugshandel tot het in elkaar slaan van een oude bewoner in zijn scootmobiel, met een helm van een scooter door een andere bewoner, en waarvan de politie vroeg of de familie echt wel aangifte wilde doen, omdat de dader die 17 jaar was dan al een strafblad had, tot bedreigingen met een revolver tegen het hoofd, schietpartijen, een woning die onder water werd gezet en besprenkeld met ammoniak, waarvoor de brandweer massaal moest uitrukken, tot een brandbom tegen de deur en gisteren een chemische verfbom door het raam werd gegooid, waardoor de knal de ruit liet springen en het kozijn zwaar beschadigd werd en als de bewoners op de bank hadden gezeten, ze deze aanslag waarschijnlijk niet overleefd hadden of zware verwondingen hadden opgelopen.

Moeten er eerst doden vallen, wilt u ingrijpen? Dit stilzwijgen, dit pappen en nathouden, door u, door Woonpunt, door de politie, dit continue onveilige gevoel hakt er mentaal flink in. Als handhaving dan ook nog de opdracht krijgt om tegen de gedupeerden te zeggen dat zij (dus niet de dader) ervoor moeten zorgen dat de rust weer in de straat moet terugkeren, en dat ze alles wat gebeurt maar moeten negeren, dan valt je werkelijk niks meer in.

In welk land leven wij? In een land waar slachtoffers roepende in de woestijn zijn als ze om bescherming vragen? Waar de daders zich steeds meer zelfverzekerd voelen en steeds verder gaan met hun criminele praktijken omdat hun niets in de weg wordt gelegd?

Namens de Liberale Partij Maastricht,

Kitty Nuyts