Inhoudsopgave
Leef Mestreech,
"I'll be back", zei Arnold Schwarzenegger in 1984 en dat geldt ook voor mij. Na zes weken vakantie, kruip ik weer achter het toetsenbord. Iemand moet toch met een scherp oog op Mestreech letten of niet soms?
Dat scherpe oog heb ik al gelijk weer nodig, zeker als het om verkeersborden gaat. Op de Boschstraat werden in juli en augustus de parkeervakken tijdelijk ingericht als busbaan, omdat de Wilhelminabrug was afgesloten voor renovatiewerkzaamheden. De busbaan op de Boschstraat was afgezet met geleidebakens en dat was voor de meeste (buitenlandse) automobilisten niet echt helder. In mijn vakantie hoorde ik dus het nodige getoeter van en gevloek uit de bussen van Arriva en De Lijn. Maar goed, op maandag 25 augustus was de tijdelijke busbaan verleden tijd en kon de heilige koe weer langs de weg worden geparkeerd.
Dan mag je verwachten dat op die maandagmorgen (of misschien al zondagavond) een van de eerste taken van de gemeente is om de geleidebakens en verbodsborden weg te halen. Maar nee hoor. Sommige automobilisten hadden de auto inmiddels wel weer langs de weg geparkeerd, want het verbodsbord gold tot en met 24 augustus. Handhaving kwam ter plaatse en had - zo leek het - moeite met wat nu te doen? Er werd druk getelefoneerd door de beambten en het is te hopen dat de geparkeerde Volvo een bekeuring bespaard is gebleven.
Daar waar borden eigenlijk opgeruimd moeten worden, ontstaat elders in de stad de vraag waarom ze er in hemelsnaam geplaatst zijn? Na een grondige opknapbeurt van de Franciscus Romanusweg stond er plotseling een joekel van een reclamebord midden op het trottoir. Je zult er maar met je rolstoel voorbij moeten. Daarnaast kun je je afvragen wat zo'n idioot groot bord voor een invloed heeft op de verkeersveiligheid. Die zes (Spicy) Chicken McNuggets zullen maar je aandacht hebben getrokken en daarmee zie je net die scooterrijder over het hoofd.
Ook de column van Amanda Kluveld in De Limburger van begin augustus viel mij op. Amanda nam daar het verkiezingsprogramma 'Supersociaal' van de SP onder de loep. Van een alinea schrok ik toch wel even: "De SP omarmt het idee van een sterke overheid zelf. De voorgestelde DNS-blokkades en leeftijdsverificatie concentreren de macht die bepaalt wat wordt geblokkeerd zonder aarzeling bij de overheid."
DNS-blokkades? Is de SP nu helemaal gek geworden? Ik weet dat Stephanie Blom van de SP Maastricht een tijdje geleden op haar sociale media de lezers van De Nieuwe Ster opriep om het abonnement op te zeggen omdat je toch niets mist als je de dagelijks nieuwsbrief niet ontvangt, maar dit... Landelijk een oproep tot een blokkade van De Nieuwe Ster? Dat is in mijn ogen niet supersociaal.
Supersociaal waren ook mijn collega's Eberson, Goes, Ubags en Van der Linden NIET. Afgelopen dinsdag schonken ze totaal geen aandacht aan Wereld Hondendag. Niets, nada, noppes. En dat terwijl Maastricht nota bene is uitgeroepen tot beste hondenstad van Nederland. "In Maastricht voelt wandelen met je hond nooit als een verplichting, maar als een mini-vakantie. De Limburgse hoofdstad is met haar oude bruggen, charmante straatjes en rustige pleinen een prachtige stad om te ontdekken. Doordat Limburg een van de dunst bevolkte regio’s van Nederland is, ervaar je hier opvallend veel rust", viel te lezen in het juryrapport. Nou, ik heb er niets van gemerkt tijdens Wereld Hondendag van mijn collega's. Heb ik dus maanden voor niets Hills hondenvoer gevreten, want die hadden de verkiezing georganiseerd.
Maastricht is naast hondenstad zeer zeker ook fietsenstad. Maar met die fiets hebben we een haat-liefdeverhouding. De stalen rossen brengen ons op een gezonde manier van A naar B, maar ze staan ook overal in de weg. Op de nodige plekken breek je er letterlijk de benen over. In een stuk van Buurtnetwerk Céramique kwam ik onlangs de juiste typering voor dit euvel tegen: de struikelfiets.
Overigens, over de fiets in onderstaand artikel struikelde ik van de week ook. Mooie nieuwe Wilhelminabrug, maar degene die de fiets als afbeelding op het fietspad heeft gespoten, had of een zwaar weekend achter de rug of wilde een fiets met dikke trappers een podium geven.
Maurice Ubags
Van de fiets ga ik naar een ander vervoermiddel: de bus. Daar was de afgelopen tijd (en nog steeds) heel veel te doen om lijn 3. Vanaf deze week rijdt de lijn niet langer rechtstreeks van Wolder, Campagne en Biesland naar de Markt. In plaats daarvan gaat de bus via het politiebureau en de Kennedybrug naar het station. Bewoners kwamen in opstand en er volgden protestacties. Ook bij het Emmaplein wordt niet meer gestopt. Een lezer attendeerde mij erop dat dit wel nog op de routekaart staat bij de halte zelf. "Arriva haalt haar eigen kleuren groen door elkaar", schrijft de lezer. "De kleur groen op het Emmaplein is van lijn 15, maar er staat per abuis lijn 3 bij genoemd. Zou uw krant een geschikt kanaal zijn om de zoekende busrijders bijtijds te waarschuwen?"
Zoals de meesten van jullie weten, ziet een hond geen kleuren. Ik dus ook niet en voor mij is een routekaart met gekleurde lijnen geen garantie dat ik op de juiste plek uitkom. Hopelijk bent u wel nu bijtijds gewaarschuwd.
Opmerkelijk is trouwens dat bij de wijziging van lijn 3 hevig protest ontstond, terwijl bij het vervangen van lijn 6 (Daalhof - Amby) door een 'verstevigde' lijn 15 geen wanklank was te horen. Op de bus zelf na dan. Want die besloot uit protest op een van zijn laatste ritten als lijn 6 de geest te geven op de Sint Annalaan. Ik verdenk de bus ervan dat hij gedacht heeft: "Ik niet meer over deze route, dan ook geen andere bus en al zeker niet de 'verstevigde' lijn 15." Alleen had het busje geen rekening gehouden met een stevige takelwagen. Dus het protest was niet van lange duur.
Aan het eind van deze column is ook mijn rol als ambassadeur van de actie From Father To Son tot een einde gekomen. Ik had me tot doel gesteld om 400 seizoenskaarten voor MVV gedoneerd te krijgen. Die worden dan beschikbaar gesteld aan families die het niet zo breed hebben. Het zijn uiteindelijk 440 kaarten geworden. Missie geslaagd en een oprecht en heel groot dank je wel voor alle donateurs, maar zeer zeker ook aan al die vrijwilligers die zich hebben ingezet om de actie succesvol te maken.
Ook een dank je wel voor de organisaties Quiet Maastricht, Stichting Leergeld Maastricht & Heuvelland, Stichting RADAR en Cloos For You. Zij zorgen er namelijk voor dat bij iedere thuiswedstrijd van MVV de kaarten op de goede plek terecht komen. Mochten er nog meer instanties zijn die mee willen helpen om de kaarten te verdelen per thuiswedstrijd, zou dat heel fijn zijn. Hiervoor kunnen ze contact opnemen met de initiatiefnemer van de actie, Erwin Ozergun. En mocht ik volgend jaar weer als ambassadeur gevraagd worden, ga ik er alles aan doen om het record van dit jaar te verbreken.
Veer zien us!
Oscar
