Inhoudsopgave
"Soms heb ik een inval en raak ik in een soort roes. Iedere ochtend om 5 op en schilderen. Eten prop ik snel naar binnen, elke minuut telt nu, geen rust. Helemaal gek van mijn idee om zo'n 15 bruine kroegen in Maastricht te schilderen. Met in mijn achterhoofd het werk van de door mij zo bewonderde Edward Hopper."
"Als de serie klaar is heb ik er mooie plannen mee, de kasteleins zijn in ieder geval enthousiast. Ik post er nog 1 en dan blijft alles geheim tot de werken allemaal klaar zijn en bam, dan naar buiten ermee!"
"Mestreech is eine groete kaffee", dat is het motto voorlopig.
In zijn atelier in Bunde is hij druk bezig. "Het is schitterend om te werken met de lichtinval in kroegen. Bij de Tribunal, waar ik nu mee bezig ben, heb je schitterende ramen, prachtig licht. De bar is iets minder levendig. Toen ik er was, zat er een mevrouw met prachtig rood haar. Een Belgische. Ze was verbonden aan de universiteit. Ik vroeg of ze mijn dochter kende. Dat bleek zo te zijn. Ik mocht even een foto van haar nemen. Ze leidt nu in het schilderij de aandacht van de bar af."
Van der Laan schildert de schilderijen in rap tempo. Een paar dagen per schilderij. "Ik werk graag met bruintinten. Die drogen gelukkig wat sneller. Die tonen neerzetten, dat past bij mijn schilderen. Dat heeft Hopper ook gedaan. Ik ben ook meer een tonalist, dan een colorist."
Wat hij met de schilderijen wil doen, houdt hij nog even geheim. Hij wil wel een tipje van de sluier oplichten. Ik denk aan het maken van een boekje, waarin elke kastelein een anecdote in het Maastrichts vertelt. En ja, vervolgens kun je met zo'n boekje nog alle kanten op. Met geschiedenis, met QR-codes. We zullen zien. Kom straks nog maar een keer terug. De kasteleins zijn in elk geval al erg enthousiast."
Laurens Bouvrie
Van onze partner
