Inhoudsopgave
Is Maastricht een ziekmakende werkgever? Die vraag dringt zich op aan wie in de jaarrekening ziet dat het ziekteverzuim over 2024 6,72% is geweest. Dat is bijna de helft meer (2%-punt) dan het landelijk gemiddelde over 2024 dat volgens Arbodiensten zoals ArboNed en HumanCapitalCare 4,7%.
We plaatsen de cijfers van Maastricht wat meer in perspectief. Voor de gemiddeld 1604 fte ambtenaren op basis van een 36-urige werkweek (fte is full time equivalent) betekent een ziekteverzuim van 6,72% dat er afgerond 108 fte jaarrond ziek zijn.
Je mag statistisch verwachten dat hoe groter de aantallen fte's, hoe meer het ziekteverzuim naar het gemiddelde van die 4,7% zal neigen. Simpel uitgelegd: een klein bedrijf van vier fte (voltijdsbanen) waar iemand een half jaar ziek is, heeft een verzuim van 12,5%. Kleine aantallen geven statisch snel grotere uitslagen.
En dan is er statistisch nog een relevant feit. Het merendeel van de ziekmeldingen (55% volgens Arboned) betreft griep en verkoudheid. Daarvan mag je verwachten dat het griepvirus in gelijke mate over de werkzame bevolking toeslaat, of je nu bij Mora werkt of bij de gemeente. En wederom bij grote werkgevers: die zullen statistisch dus vanzelf meer naar het gemiddelde neigen.
Hetzelfde geldt overigens ook voor de leeftijdsopbouw van het werknemersbestand. Hoe groter dat bestand, hoe meer dat ook naar het gemiddelde zal neigen. Het personeelsverloop bij Maastricht was in 2024 een instroom van 200 fte en een uitstroom van 133 fte. Dat lijkt eerder op een verjonging te duiden dan op een veroudering van het bestand. Jongeren hebben een lager ziekteverzuim dan ouderen. Opmerkelijk overigens dat van 1604 fte er 200 fte nieuw zijn ingestroomd: dat is 1 op de 8 medewerkers, een forse roulatie dus.
Blijft over de vraag hoe het komt dat het ziekteverzuim bij de stad Maastricht al zeker de laatste vijf jaar tussen de 6,4% en 6,8% schommelt? Maastricht zelf zegt in de jaarrekening dat "het ziekteverzuim de volle aandacht heeft gehad. Middels bewustwording, zoals het organiseren van de dag van de vitaliteit en het verzorgen van diverse trainingen rondom dit thema werd hieraan gewerkt."
Een conclusie kan getrokken worden: de stad slaagt er niet in het verzuim terug te dringen, ondanks alle aandacht daarvoor. Het is continu hoog.
Doet Maastricht het werkelijk zo slecht? Dat valt nog te bezien. Volgens het CBS is het verzuim in de zorg zelfs 7,8%, nog een vol procent-punt hoger dan Maastricht heeft. Overheidsdiensten en openbaar bestuur laten een gemiddelde verzuim zien van 6,5%. Maastricht zit in die groep. Relatief gezien ten opzichte van ander ambtenaren en het personeel in de zorg is het hoge ziekteverzuim bij Maastricht dus niet abnormaal. Aan de andere kant: bedrijven tot tien medewerkers hebben een gemiddeld verzuim van 2,6%. Bedrijven in de financiële dienstverlening houden het op 4%.
Het CBS zegt wel iets over die verschillen: "Deze verschillen kunnen onder meer samenhangen met de complexiteit van de organisatie, de aard van de werkzaamheden en het personeelsbeleid. Kleine bedrijven hebben vaak een andere bedrijfscultuur en minder administratieve lasten, wat samen kan hangen met een lager verzuimpercentage dan bij grote organisaties."
Een ziekteverzuim van 6,72% is absoluut gezien natuurlijk veel te hoog. Op 45 werkweken van 36 uur zou 1620 uur gewerkt moeten worden. Maar daarvan is de gemiddelde ambtenaar 6,72% is 109 uur ziek thuis. Dat is precies 3 weken: 109 uur gedeeld door 36 uur per week. Met andere woorden: elke ambtenaar is gemiddeld precies drie weken ziek in een jaar.
Dat is niet goed.
Van onze partner
