Inhoudsopgave
Als een moderne Jeanne d'Arc heeft Gabriëlle Heine van het CDA ervoor gezorgd dat de ambtenaren van de afdeling cultureel erfgoed van de gemeente Maastricht een flink stuk van hun macht moeten inleveren. Dankzij een motie van Heine komt er een veel soepeler monumentenbeleid. De wethouder die het beleid van de raad en dus ook de motie moet uitvoeren is Hubert Mackus, ook van het CDA. Hij kan voortaan zelf een afweging te maken. Hij krijgt daarmee weer de zeggenschap over zijn eigen portefeuille en controle over zijn ambtenaren.
OPINIE
"Er zijn in de stad casussen waar we echt mee worstelen. Dat hebben jullie allemaal kunnen lezen." Zo trapte een ambtenaar van cultureel erfgoed een presentatie af voor de Maastrichtse politiek.
Een van die casussen - waarbij het CDA in de raad eigenlijk frontaal tegenover de eigen CDA-wethouder kwam te staan - is de loopgravenoorlog die ontstaan is na het afzagen van een moerbalk in een pand aan de Kleine Staat. De eigenaar zaagde - met vergunning ! - de balk weg, waarna de afdeling cultureel erfgoed alsnog ingreep en de bouw van vier stadsappartementen stil legde. De zaak escaleerde volledig: de ambtenaren maakten er een principiële strijd van.

Heine stelde over die principiële opstelling al eerder een serie zeer pittige vragen over aan het stadsbestuur, waarmee ze veel druk op deze casus en ook op wethouder Mackus zette. Ze riep op "gezond verstand" te gebruiken. Uit de vragen: "Wij zijn van mening dat deze kwestie zowel de gemeente als de heer Schilderman geen goed doet. In tijde van woningnood voert de gemeente nu een discussie over een meter moerbalk, die al weg is, en op dit moment de komst van 4 grote appartementen tegenhoudt. Gezien de gemeente zelf aangeeft dat dit proces niet de schoonheidsprijs verdient, lijkt het ons gepast tot een gezamenlijke oplossing te komen en dit niet tot een rechterlijke procedure te laten komen."
Achter de schermen heeft het CDA de afgelopen weken het lont uit het kruitvat getrokken. In de kwestie van de afgezaagde balk zou het CDA richting verkiezingen alleen maar reputatieschade kunnen oplopen. In de stad begreep bijna niemand de opstelling van het stadsbestuur.
Een bijkomend effect van de opstelling van de ambtenaren van cultureel erfgoed is dat meerdere eigenaren van monumentale panden voor aanpassingen en verbouwingen geen toestemming meer vragen aan de gemeente, maar die doorvoeren zonder daar nog enige melding van te maken. De Nieuwe Ster heeft dat uit meerdere bronnen vernomen en daar inmiddels ook een dossier van toegestuurd gekregen.
Met de CDA-motie - waarvoor een raadsmeerderheid is gevonden - komt Heine als grote winnaar uit de bus. Zij demonstreert weer eens dat de gemeenteraad het hoogste orgaan in de raad is. Ze voert nu een soepeler monumentenbeleid door dat wethouder Mackus moet uitvoeren. Hij heeft nu zijn rug gedekt tegenover de ambtenaren van cultureel erfgoed, die tot voor kort alle macht in handen hadden. Hij kan zeggen: "De raad wil het zo." Heine laat ook andermaal zien dat ze politiek behendig is: op het juiste moment verzet ze de bakens. Al eerder sleepte ze even behendig een ontheffing binnen voor de marktkooplui die binnen de zero emissiezone stadslogistiek werken.
Mackus komt iets minder sterk uit deze casus. Het is hem niet gelukt ook bij het strengere monumentenbeleid tot een oplossing te komen. Hij praatte wel met de eigenaar van het pand aan de Kleine Staat, maar bleef pal achter het onwrikbare 'njet' van zijn ambtenaren staan. Een nogal technocratische opvatting, waarmee dit dossier bij de rechter belandde. Het zoals Heine noemde "gezonde verstand" is daarmee in de casus van de afgezaagde balk toch echt uit het zicht geraakt.
Fractievoorzitter Jo Smeets zei het te betreuren dat de wethouder de regie in de zaak van de balk heeft verloren. Hij kondigde aan in de komende raadsvergadering met een volledig feitenrelaas te komen. Mat Brüll van het CDA wierp de aantijging dat de wethouder het niet goed gedaan zou hebben, verre van zich. Mackus zelf reageerde niet.









