Inhoudsopgave
Vaak horen we bij Sevagram mooie verhalen over bewoners en hun familie. Eén daarvan gaat over Nic (85) en Ans (78) van de Wal.
Ans woont sinds een jaar in zorgcentrum Campagne in Maastricht. Haar man Nic is vorig jaar september helaas komen te overlijden. Ans vertelt over de laatste periode met haar partner. Doordat ze getroffen is door een CVA (beroerte) springen de dochters Nicole en Anja in het gesprek bij.
“Mijn man en ik hebben vroeger altijd op de Cannerweg in Maastricht gewoond, waar ook onze dochters zijn opgegroeid”, vertelt Ans. “Nic was destijds hoofd technische dienst bij zorgcentrum Gerlachus en Campagne. In 2004 zijn mijn man en ik verhuisd naar Daalhof waar we tot 2020 met veel plezier hebben gewoond. Daarna hebben we een appartement in Gerlachus betrokken. Nadat ik een CVA had gekregen, was mijn man echter niet meer in staat om alleen voor mij te zorgen en ben ik vorig jaar naar Campagne verhuisd.”
Geweldig geregeld
“Vanaf de eerste dag dat mam hier verbleef, is pap haar iedere dag van 14.00 tot 17.00 uur komen opzoeken om gezellig samen te zijn voor een gesprekje en een kopje koffie in de Gasterie”, vult Anja aan. “Iedere dag kwam hij trouw met zijn auto om klokslag twee uur de parkeerplaats oprijden. Hier keek mam elke keer weer erg naar uit. Vlak voor de zomer ging de gezondheid van pap opeens met sprongen achteruit, waardoor hij mam op een gegeven moment niet meer kon bezoeken. Dat viel hem erg zwaar.”
“Samen met mijn vader heb ik toen contact opgenomen met Campagne met de vraag of het mogelijk was mam middels taxivervoer bij pap te krijgen”, vertelt Nicole. "Dit kon gelukkig en vanaf medio juli stond er iedere dag om 11.00 uur een taxi voor haar klaar. De verpleging van Sevagram zorgde dat mam dan telkens op tijd beneden bij de receptie was waar de chauffeur haar kwam ophalen. Op deze manier konden ze toch nog dagelijks gezellig samen lunchen."
Samenwerking Sevagram en Envida
“Met wederzijds goedvinden, heeft Envida, die op dat moment ook al thuiszorg aan pap bood, mam tijdens deze dagelijkse bezoekjes verzorgd als zij bijvoorbeeld naar het toilet moest”, vertelt Anja. Hoe mooi is het dat twee zorgorganisaties zo goed op elkaar zijn afgestemd met het doel de cliënt en familie een zo optimaal mogelijke zorg te bieden. Om 16.00 uur stond de taxi weer klaar om haar terug naar Campagne te vervoeren waar zij netjes werd opgevangen door het zorgpersoneel van Sevagram om haar terug naar de afdeling te brengen.”
“Vanwege het warme weer in augustus hebben we deze bezoektijden moeten inkorten naar 13.30 tot 16.00 uur. Ook omdat het dagelijkse bezoek voor beiden erg vermoeiend bleek”, vult Nicole aan.
Droevig verlies
“Op 8 september vorig jaar hebben we helaas afscheid moeten nemen van onze vader”, zegt Anja. “Mam kan het nog moeilijk bevatten dat ze hem niet meer kan bezoeken, hetgeen ook niet verwonderlijk is na zoveel jaren samen te zijn geweest. Uiteraard blijven we mam regelmatig opzoeken. Samen met mijn zus proberen we zeker drie tot vier keer per week bij haar te zijn. Daarnaast zijn we blij dat de verpleging mam betrekt bij activiteiten en een praatje met haar maakt, zodat ze zich niet hoeft te vervelen.”
